Şu günlerde yüzümüzü bulutlara çevirip gök kubbeye baktığımızda baharın geldiğini anlıyoruz. Ben de bazen dua eder gibi mırıldanıyorum kendi kendime. Kuş sesleriyle ve tazecik otlarla iç içe olup, rüzgarlarla kucaklaşıyorum sanki. Evet! Bahar geldi sanırım, hem de sımsıcak.
Öyle ki güneş göz kapaklarımı ısıtıyor nerdeyse. Ah! Güvenilmez ilkbahar güneşi. Rüyada mıyım, gerçek mi bilmiyorum ama, sanki hem baharı yaşar gibiyim, hem de kışın son günlerini!
Çok şükür nihayet bahar geldi. Bana göre tam bahar havası. Malum Nisan ayının ortalarındayız. Yani baharın başlangıcı. Sanki güneş bir başka ısıtıyor, yıldızlar bir başka parlıyor, deniz pırıl pırıl haliyle, adeta büyülüyor insanı. Renk renk açan çiçekler etrafa gülücükler saçıyor şimdiden.
Ordu ve Ordulum sevinç içinde. Güller, laleler, kuşlar, erikler, kiraz ağaçları ve diğerleri. İnsanı hayata umutla bağlayan tüm bu güzellikler her yanımızda. Ve havada içimizi ferahlatan mis gibi kokular.
Bahar; bir şairin “ Bu sabah mutluluğa açtık penceremizi. Bir güzel arındık dünkü kederimizden” şeklindeki söylemiyle, sıkışmışlığımızdan ve büzüşmüşlüğümüzden kurtuluşumuzun ifadesi sanki.
Evet! Nasıl da ihtiyacımız varmış baharın sıcacık tatlı okşayışlarına. Evet! Bahar demek umut demek değil midir zaten? Yani yenilenmek ve tazelenmek gibi.
Tatlı esintisiyle rüzgar, pırıl pırıl parlayan deniz, ağaçlar, çiçekler, kuşlar, kelebekler, Yaratan’ın büyüklüğünü ve kudretini dile getirmek için adeta sıraya girmişler.
Bahar gelince içimiz içimize sığmaz bizim. İçimizde gün boyu etkisini koruyan tarifsiz, nedeni belli olmayan çocuksu bir coşku olur hep. Hoş! Bahardan daha güzel neden olabilir mi?
Bence bahar aylarının gizemli bir tarafı var. Baharın taze rüzgarlarıyla birlikte toprak gibi ruhumuz da gerçeğe uyanıyor. “Gör" diyor Allah’ımız ve "Aç gözlerini fark et!" diyor!
Yaratanı, yaratılandan dolayı sevmek bu olmalı elbet! Görmesini bilen gözler ve gönüller için bahar, o kadar çok şey anlatıyor ki aslında.
Bulutların ardından göz kırpan güneşin tatlı ışıklarıyla ruhumuz yıkanıyor ve temizleniyor yeniden.
Özetle söylemek gerekirse; tüm kişiliğimizi saran coşku, içimizde bir nehir gibi akıp gidiyor. Bu enerji candan cana yayılıyor. Nereden geldiğini tam da bilemediğimiz eşsiz bir melodi çınlıyor kulaklarımızda sanki. Gönlümüz bir uçurtma misali uçuyor. Ey bahar! Sen sessizce söylenen ilahi gibisin.
