Bugün sevgili Sebile Hoca’mın kalemi ile baş başa bırakıyorum sizi. Hikaye tadında.
Samyeli’ne sevgilerle…
SAMYELİ’nin KIZ KULESİ…
Yıl 2035 Aylardan Kasım
Sarıya boyanmış yapraklar
Bembeyaz Şehri İstanbul’da
Şehri ramazan…
Gökten lapa lapa mağfiret yağıyor….
Üsküdar’dan Kızkulesi’ni seyrediyoruz
Samyeli: “tam, tam onbeş yıl geçti üzerinden” diyor.
Neyin diyorum…
Senden gelen Kız Kulesi tablosunu evime astığım günün üzerinden diyor.
Gözlerim doluyor…
XXXXX
Nisan 2020
Bu güne gidiyoruz.…
Korona günleriydi…
Dünya zor günlerden geçiyordu… Ben daha zor günlerden geçiyordum. Samyeli benden de zor günlerden geçiyordu
Canlılar alemi, İmtihan halindeydik hep birlikte… Samyeli’nin dayanmayı öğrenmesi gerekiyordu.. Benim beklemeyi öğrenmem… Dünyanın evde kalmayı sevmesi gerekiyordu..
Herkes evinde ailesi ile yalnızdı… Bizim yalnızlığımız daha büyüktü…
Benim artık bildiğim, öğrendiğim, alıştığım, iliklerime işlemiş evlat yalnızlığı ile Samyeli yeni tanışıyordu…
Samyelinin tahlil sonuçlarını bekliyorduk...
O yıl ramazanın ilk günü, Samyeli’nde hasta hanenin, bende beklemenin üçüncü günü.
Sabah akşam evimde Samyeli’nin en sevdiği türkü
Sen kalem ol bende kağıt
Yaz beni yârim yârim
Çiz beni yârim yârim
Çöz beni yârim yarim
Zamanı unutmak için aralıksız resim yapıyordum… Resimlerin üzerine kar yağdırıyordum…
Kar altındaki Kız Kulesi tablomu sosyal medyada görünce beni aradı Samyeli …
- Sebile Hocam biliyor musun ben Kız Kulesini çok seviyorum… dedi…
-Senin için de yaparım dedim. Şaşırdı. Çok şaşırdı.
Haklıydı… Ortak bir arkadaşımızın vesilesi ile tanıştıktan sonra on yıl içinde hepi topu üç ya da dört defa karşılaşmıştık… O da hep tesadüflerle… ya bir sergide ya bir gezide..
Belki yaramız yaramıza denk gelmişti, belki kalbimiz kalbimize…
Kopamıyorduk…
XXXXXXXXXX
Ertesi sabah resmi yapmaya başlamıştım…
Her defasında abdestli olarak aldım elime boyayı, fırçayı, paleti…
Benim resimlerimde yaz hariç üç mevsim mutlak kar yağar… Yağan karların elbet bir hikmeti var…
Her bir tabloda haleti ruhiyeme göre ya-Hafız, ya- Rahim, ya-Settar ya-Gaffar….
Dilimde, kalbimdeki yaraya şifa arayan bir zikir var..
Ben kar seviyorum Samyeli yağmur…
O yüzden Samyeli’nin kız kulesinde onbeş yıldır yağmur yağar
Fırçaların her izinde damlaların her birinde Allah’ın Şafi ismi var..
XXXXXXXXXX
Ocak 2035
Bu günleri görmek umudu ve inancı ile ramazan bayramı öncesine yetiştirip kargoya veriyorum resmi.. aynı gün bu hikayeyi paylaşıyorum sosyal medya hesaplarımda…
Resim dualarla beraber ulaşıyor Samyeli’nin evine….
24/04/2020
Az önce Samyeli’ne dinletiyorum hikâyenin başlangıcı -biraz farklı- buraya kadar olan kısmını…
Teklif ondan geliyor.
İzin çıkarsa ikimize Allah’tan. 2035 yılında ramazanı İstanbul’da Kız Kulesinde karşılayalım…
XXXXXXXXX
Bu hayalin gerçek olması için
Samyeli’nin dualarınıza ihtiyacı var.
Sağlıcakla…
