Bugün, 27 Nisan 2024 Cumartesi

Kemal MENCELOĞLU


SAHÂBE OLDULAR!

SAHÂBE OLDULAR!


 

Efendim bir güneşti, Allahım onu seçti,

Teker teker yıldızlar onun yanına geçti.

 

Önce Hatice geldi kucakladı eşini,

Bırakır mı hiç insan kainat güneşini?

 

Diyordu ki o ona, inandım bak ben sana,

Çıldırsa bütün dünya gönlüm senle yan yana.

   

Kanımla ve canımla eş olmuşum sana ben,

Yer yerinden yarılsa, ayrılmaz senden beden.

 

Olgundu Ebu Bekir, haber aldı Resul’den,

Hemen teslim olmuştu, hem dilden hem gönülden.

   

Harcadı servetini Resul’ün Hak yoluna,

Dava islam olunca giriverdi koluna.

 

Bütün ömrü boyunca Nebi’nin yanındaydı,

Sıddık olmak kolay mı, bilakis canındaydı.

 

Zeyd de bir köleydi ki, koşup geldi yanına,

Ey Resul benim canım, kurban olsun canına.

 

Ne ana ne de baba, gelmese de yanıma,

Ballar balını buldum, bu şeref yeter bana.

   

On yaşında bir çocuk katıldı bu kervana,

Murtaza sıfatını kazandırdı o ona.

 

O hicret gecesinde yattı mümtaz yatağa,

Onu gören müşrikler başladılar atağa.

   

Önce kutlu yolcular düşüverdi yollara,

Küba’ya gelince de, o kavuştu onlara.

 

Ali derler adına Resul’ün damadıdır,

Kahraman denilince akla gelen adıdır.

   

Hamza ve Ömer ile kırklara ulaştılar,

Mekke’den yola çıkıp dünyayı dolaştılar.

 

Dillere destan Ömer adaletin güneşi,

Var mıdır ki bilemem yer yüzünde bir eşi?

 

Bir de Osman bin Affan baştan sona hep ahlak,

Çok da cömert yaratmış, yaratırken Yüce Hak.

 

Cennet müjdesi gelmiş o mübarek insana,

Hayada önde olan, imanda kalmaz sona.

   

Musab bin Umeyir ki, Medine muallimi,

Uhud’da şehit düştü, sormayın hiç halini.

 

Kabire koymak için mübarek bedenini,

Kefen bulamadılar örtmek için tenini.

   

“Sahabe” denir ona, Resul’ü gördü gözler,

Hayatları değişti, değişmedi hiç sözler.

 

Mekke’de filizlenip Medine’ye göçtüler,

Yüce dava uğruna hep ön safa geçtiler.

   

Muhammed’e inanıp, dünyayı dolaştılar,

Dünyada vedalaşıp, cennette kavuştular.

 

Sardılar hep dünyayı, kesilmedi hızları,

Onların ortak ismi “yeryüzü yıldızları.”

   

Bütün dünya tanıyor, bilinir hep adları,

Rahmete kavuştular lakin durur tatları.

 

Öyle altın bir nesil, bir daha hiç gelmedi.

Her taraf kan, gözyaşı kutlu bir el silmedi.

Nankördür insanoğlu değerleri bilmedi.