Kıymetli okurlarımız bilirler ki, zaman zaman STK ‘ların toplumsal hayat için ne denli önemli olduğuna dair görüşleri, düşünce ve önerileri gündeme getirmekteyiz.
Nedeni açık:
Devir, artık yönetişim devri.
Tek taraflı değil yani. Resmi kurumlar ile STK’ların ortaklaşa yaptıkları faaliyetler, tek taraflı yapılanlara göre, daha verimli olmaktadır.
“Bir elin nesi var, iki elin sesi var.” Bu atasözü, birlikte çalışmanın değerini ortaya koymaktadır. Güç birliği ile yapılan çalışmalar hem daha verimli ,hem de daha kalıcı olmaktadır. Nitekim bütün veriler bunu göstermektedir.
Kamu kurumlarının STK ‘lar ile ortaklaşa proje üretmeleri ve uygulamalarının değerli olduğunu bilmeyen yoktur ama buna rağmen, beklenen müşterekliklerin maalesef bir türlü gerçekleşmediği de keza altı çizilmesi icap eden bir husustur. Bunun arka planında yatan nedenin çalışma azminin yeteri kadar olmadığını hemen herkes bilir ve de kabul eder.
Bilhassa Belediyeler daha bir duyarlılık göstermelidir ortak çalışmalara.
Diğer taraftan, STK’ların da bu meyanda pek de istekli olmadıklarını ifade etmek yanlış sayılmamalıdır. Bu durum , genelde böyledir.Çoğunun yılda bir iki kez bir araya gelip usulen ve zorunlu olarak toplantı yapmakla yetindikleri de keza malumdur.
STK’ların en büyük sorunlarından biri maddi imkansızlık içinde olmalarıdır. Üyeler bile sembolik denebilecek aidatları vermekte ihmal göstermektedirler. Her iş başkana havale edilir. Yönetim kurulu üyeleri dahi üzerlerine yük almazlar. Verimsizliğin en temel nedenlerinden biridir bu duyarsızlık.
Kendi kendini çevirmekten dahi aciz olan toplum oluşumlarından ciddi çalışmalar beklemek hayalden öteye geçmiyor.
Bilinç yetersizliği..
En mühim eksik bu. Ben, bu toplumun bir ferdiyim, öyle ise katkıda bulunmak, vatandaşlık görevimdir sorumluluğunun eksik, bazen de hiç olmamasıdır.
Kamu yöneticileri ile STK yöneticileri , daha yakından iş birliği kurmalıdır. Birlikten güç doğar. Hizmet ve verim ancak böyle sağlanabilir.
Kamu-Sivil işbirliği sanıldığından da önemlidir.
Bunun için başkalarının değil, önce bireyin kendisi adım atmalıdır. Yönetim mevkiinde olanlar ise daha bir canlı-kanlı olmalıdır.
