Bilindiği üzere 1967 yılında Ali Ataoğlu’nun önderliğinde kurulan Orduspor Futbol Kulübü, gerek Ordu ve gerekse Türk halkı tarafından bilinen güzide bir futbol takımımızdı. Takımımızdı diyorum çünkü şimdilerde o güzide kulübün yerinde yeller esiyor. Yani tırtıklayıp bitirdiler efsaneyi.
Kıyım sürecini saymazsak tarihi başarılarla dolu olan koca devi yanlış hamlelerle gıdım gıdım yiyip bitiriverdiler. Ordu halkının aşık olduğu mor beyaz sevdasını insanların gönlünden hiç acımadan söküp aldılar bir hiç uğruna.
Kuruluşundan bir yıl sonra Türkiye 1. Futbol Ligini 1978-1979 sezonunda 4. sırada tamamlayarak UEFA kupasına katılmaya hak kazanan Orduspor, zamanın güçlü takımlarından dünya futbolunda söz sahibi Çekoslovakya temsilcisi Banic Ostrawa'yı yenme başarısını göstermişti. Ayrıca aynı sezonda Orduspor haricinde hiçbir Türk takımı Avrupa kupalarında galibiyet alamamışken o ilklere imza atmıştı.
Aynı yıl içinde 4 büyük takım diye nitelendirilen takımları kendi sahalarında yenme başarısını gösteren tek takım unvanını taşıma şerefine nail olan Orduspor,
O sezonda Orduspor kalesini koruyan Öner Piroğlu (rahmetli) ile 1088 dakika gol yemeyerek halen devam eden bir rekorun sahibi de olmuştu. Yani Öner Piroğlu, gol yememe rekorunda Şenol Güneş'ten sonra ikinci sırada yer almıştı. Daha neler neler.
Nihayet Türk futbolunun köklü kulüplerinden biri olan Orduspor, yetiştirdiği birçok futbolcunun yanı sıra dünyaca ünlü Teknik Direktör Hector Cuper'i Türkiye'ye getirme başarısına nail olmuş ancak, 5 yılda 5 lig birden düşerek şimdilerde Ordu 2. Amatör Lig’de öksüz ve yetim bırakılmıştır.
Son yıllarda yaşadığı ekonomik sıkıntılar nedeniyle 5 yıl içinde büyük bir çöküş yaşayan Orduspor, nihayet kuruluşundan 50 yıl sonra geldiği yere döndü. Egosunu tatmin etmek için Orduspor üzerinden pirim yapma yarışına girenler Süper Lig’de mücadele ettiği dönemde transfer ettiği yerli ve yabancı futbolcuların paralarını ödeyemeyince olanlar oldu ve sonuç malum.
Ardından Güzelorduspor hamlesi. Amatör ve Bölgesel Amatör lig’de yıldızı parlayan Güzelorduspor’un 3. Lige çıkışı sonrasında mor beyaz ve siyah renkli Yeni Orduspor. Yetti mi? Yetmedi. Akabinde Aynı şehrin iki takımı arasındaki kısır çekişmeler, taraftar bölünmeleri, hazımsızlık ve tarihi hezimetler.
Bakınız bu ülkede birden fazla takımı olan tek il Ordu değil. Adana, Gaziantep, Ankara… ve İstanbul. İstanbul’un onlarca profesyonel takımı var. Herkes kendi kulvarında mücadele ediyor ve karınca kararınca da başarılı oluyor. Olsun..Bir ilde takımın çok olmasının kime ne zararı olabilir ki? Ha diyeceksiniz ki bu şehir iki takımı kaldıramaz! Kaldırır, kaldırır. Öyle bir kaldırır ki hem de havalarda uçurur. Yeter ki takımlar takım gibi yönetilsin ve mor beyaz sevdalıları tribünlerden eksik olmasın. Bu oldu mu? Olmadı.
Nihayet ardı arkası gelmeyen kısır çekişmeler, sen-benler, ötekileştirmeler, bu şunun takımı, bu falancının takımı ve perde arkasında rant kavgaları. İlanihaye ortada kalan iki güzide takım. Orduspor tarih oldu, Yeni Orduspor’da can çekişiyor. İddialar, karşılıklı atışmalar, makam kavgası ve iki ayda bir yapılan kongreler derken sezon geldi çattı lakin ortada ne fol var, ne yumurta! Yani bu güzelim spor şehrinde katledilen iki takım. Kusura bakmayın katledilen dedim ama doğru. Spora siyaset karışınca katledilme sözcüğü hafif bile kalıyor.
Tüm Orduluların dört gözle beklediği iki kulüple ilgili birleşme çabalarında da sonuç alınamadı. Bütün bunlar yetmiyormuş gibi alt yapı hocalarının asli görevlerine döndürülmesi hadisesi tüm umutları suya düşürdü. Hal böylece olunca Ordu’da spor kulüplerinin kapılarına kara kilit vurulup Ordulu gençlerin önü kapatılmış oldu.
Taşıma su ile değirmen döner mi? Dönmez! Siz alt yapıyı yok sayıp bu gençleri sokağa saldınız. Peki A takımında kim top koşturacak? Transfer yaparız! Peki hangi parayla? Bakarız! Bakamazsınız beyler! Bu para çiçek misali ot ucundan toplanmıyor! Para akılla, mantıkla, çalışmayla, tasarrufla ve işi bilenleele kazanılıyor biliyor musunuz?
Herkesin kalbinde sevdalı olduğu bir takım ve onun renkleri vardır. Orduluların kalbinde de Orduspor, Yeni Orduspor ve mor beyaz siyah renkler vardı. Biz o duygularla yatar, o duygularla kalkardık. Hep bir ağızdan; “MOR…BEYAZ…ŞAMPİYON ORDU.” derdik. Bizdeki bu sevdayı yok edenleri Allah’a havale ediyorum.
