Değmeyen insanlar için harcadığımız emeğe, zahmete, zamana yazık…
Kendimizi başkaları için harcamaktan yorulmuyoruz. Kendi derdimize derman olamazken, başkalarına merhem olmaktan vazgeçmiyoruz.
Peki, değer mi ? Değmiyor…
İnsan oğluna ne yaparsan yap yaranamazsın demişler.
Çok haklılar. Onca iyilik yap, onca ayıp ört ama sıra sana geldiğinde yanında kimse yok! Olmayacakta… Çıkar üzerine kurulan bütün ilişkilerde bu yaşadıklarımızdan ders almayıp, terar tekrar kırılıyoruz. Buda geçer, olsun diyerek ötelediğimiz ne varsa, hepsi bize zarar ziyan.
Yapmayacağım dedikçe yaptık! Sonu yeniden hüsran…
Her insanın hayatında bir çok keşkeleri vardır. Bir çok pişmanlıklar, kırgınlıklar…
Ama İnsan oğlu işte akıllanmıyor. Her seferinde iyi niyetine eziliyor.
Değmeyecek insanlar için ne zaman ömür çürütmekten vazgeçersek, hayat o zaman daha anlamlı ve huzurlu olacak.
Kıymet bilen sevdiklerinizin yanınızdan ayrılmaması ve her geçen gün sayısının artması temennisi dileği ile hoşçakalın…
