1977 Taksim olaylarının üzerinden tam 47 yıl geçmiş.
Ben de unutmuşum. Ben de diyorum çünkü; o kanlı günün en madurlarından birisi de benim. O hain projenin devamında kanlı eller ertesi günü beni pusuya düşürmüş ve Üsküdar meydanında ağır yaralamışlardı. Güya Taksim olaylarının intikamı olarak İstanbul’da belli noktalara pusu kurulmuş ve bu hain eller arkadaşım ile beni okula giderken silahla taramışlardı. Biz o sabah sadece okula gitmek için yola çıkmıştık. Başka hiç bir düşüncemiz yoktu. Hem de tedbirimizi almıştık güya. Okulumuz Kadıköy’de olmasına rağmen can güvenliği endişesi ile Kadıköy iskelesinden değil de, Üsküdar iskelesinden okula ulaşmayı tercih etmiştik. Ama kana susamış katiller çoktan iskele meydanında pusuya yatmışlar ve bizi kalleşce arkadan taradılar. İkimiz de ağır yaralı olarak hastaneye kaldırıldık. Ben günlerce yoğun bakımda kaldım. Hatta öldü diye beni morga atmışlar. Daha sonra başka bir doktorun müdahalesi ile tekrar hayata döndürülmüşüm.
Şimdi hala Taksim meydanında bu tür kanlı eylemleri tezgahlamak isteyen bir güruh var. Sizi Allah’a havale ediyorum.
Bu millet her şeyin farkında. Susuyorsak ülke sevdamızdan susuyoruz. Artık kendinize gelin dağlarda yaşayan terörist başının talimatları ile millete parmak sallamaktan vazgeçin. Bizi yıldıramazsınız. Biz sessisiz ama çok kalabalığız. Devlet uyumaz, uyur gibi yapar, zamanını kollar, zamanı gelince pirincin taşını öyle ayıklar ki.
