Düşünülen bu şema içerisindeki futbol okullarının özel bir yeri olmalı öncelikle. Çünkü 52 Orduspor için futbol okulu bir spor alanı değil, kocaman eğitim yuvası olmalı, çok özel. Çünkü en değerli varlıklarımız, çocuklarımız spor yaparken de topluma faydalı bireyler olarak kazanımları önemli.
İyi futbolcudan önce iyi birey, sağlıklı birey nasıl oluruz işlenmeli.
Burası Spor okulundan çok, eğitim akademik alan ve ona göre yapılmalı idmanlarda, fiziksel yapılarına göre program olmalı. Her yaş grubunun fizyoloik özelliği dikkate alınacak ikinci husus. Fiziksel yapıları.
Onları idmanda yormayı değil fiziksel gelişimini sağlama adına idman verilmeli, amaç sağlıklı beden iyi futbolcu olmaları ise. Burada özel dersleri içinde çalışma zemini de sağlanabilinir..
Eğitime katkıda yapılmalı alt yapıda.
Grup çalışmaları, teknik becerileri, taktiksel zeka gelişimi, doğru ve çabuk karar verebilme, saha içinde yada dışında hızlı karar verebilme, onlara bunları aşılama çalışması..
Psikolojik yönden de onları güçlü tutma çalışmaları. Futbolun her şeyden önce bir futbol oyunu olmadığını, ilkesini unutmamalarını, eğlenmelerini anlatmalı, onları kucaklamalı, güvenli olmalarını sağlamak için de alt yapı güçlü kurulmalı.
Futbol okulunda çocuklarımıza öğretilen bu oyunu nasıl oynayacaklarıdır.
O yüzden hırstan önce çok severek yapmalarını arzu etmeli teknik ekip, asla bağırmadan asla kızmadan vede morallerini ezmeden. Çocuk futbol oynar da duygusunu kontrolden aciz ise ne olacak?
Güvensiz çocuktan ne alınabilinir ki?
Bu alt yapı yada spor okulu bu camia için önemli olursa devamlılık vede güven kazanır ilde.
Sosyal ve kültürel gelişim.
Ana nokta bu olursa o kulübün de alt yapısı kocaman aile ve spor okulu olur.
52 Orduspor okulu temel yapı olmalı. Burası önemli oyuncu kaynağının kocaman havuzu olmalı. Aileler çocuklarını güvenle teslim edebilmeli. Onlara sporun dostluk, kardeşlik, bir yarışma olduğunu öncelikle öğretmeli okul.
Ahlak kısmına özel ilgi verilmeli.
Öyle alt yapı değil, her şeyi ile o çocuklara kocaman eğitim mabedi olursa orada değerler yetişir...
ORDUSPOR TAKIM ÜSTÜ DUYGU
Bunun tarifi olmaz, duygusu olur, kokusu, yaşanmışlığı, öyle ben ucuyumla olunmaz, bağırma ile hiç. Biz herhangi bir takımdan bahsetmiyoruz, üzerinde Ocak Kulübü, Ordu Gücü, İdmanyurdu,19 Eylül, Kirazlimanı’nın kokusu sinmiş o yün formalı mor ve beyaz rengin sahadaki asaletinden bahsediyoruz..
O formada o kulübün değerli sporcuları ile bu takıma futbolcu, teknik adam olarak, idareci olarak hayat vermiş o pınarları bilmeyi bahsediyorum.
Orduspor 8 harften ibaret bir tabela değil. O hiç olmadı, hiç yüreklerden inmedi, o ligde Avrupa’da gezdi şımarmadı, o büyük yürekli başkanlar ile yürüdü 19 Eylül’e...
Bugün Orduspor’u, bağırıp çağırıp destekleyen onca güzel insan Orduspor takım değil, O kocaman bir TUTKU. Onu şu takım bu takımla mukayese etmeyin.
Bugün onu bilmek 67’yi bilmek, Ali Ataoğlu’nu, İbrahim Köksal’ı, Çebi’yi, Sebahattin’i, İbrahim Alper’i, Kemal Köksal’ı, Turnalıyı, Angın’ı, Çelebi’yi bilmek kadar...
Onların kurduğu bu yapı takım değil yüreklere işlenmiş birer nakış dövme.
Ordusporlu olmak kolay mı, dedim oldu. Bugün Altınorduspor içindekiler, bugün 52 Orduspor içindekiler Ordusporlu değil mi? Onlar bu camiada 50 yıl olan canlar...
Bugün Savaş kardeşimiz inanılmaz mücadele ediyor, kaç kişi ona destek madden lütfen parmak kalksın, işte bu şudur, takım olsa bu Savaş almaz, o bir tutku ve oda tutkusu ile orada.
52 Orduspor arması farklı bir takım sonuçta, kuranlar bu ile 3. Lig’de bir miras bırakıp gittiler, Savaş geldi çamurdaki o takımı bugün BAL’da, o aldı ve bırakırken de huzur içinde olacağından eminim, bugün ona yarın başka birine kalır, ama şu var ki, kimse tutkuyu Orduspordaki kadar duyamaz.
Sporcunun birlikteliğini, samimiyetini bir okul kokusunu. O yüzden Orduspor ayrı kimsede Orduspor değil.
Diğerleri de ilimin BAL’ın da, 3. Lig’in de takımları...
Mesele bu...
