Bugün 22 Şubat 2021…
Rahmetli annem 22 Şubat 2002 yılında vefat ettiğinde ben henüz, 18 yaşında idim.
Annem ilkokul 5. sınıftan mezun olmuş, ilerisini okuyamamıştı. Zaten eskiden ‘kız çocukları okur mu’ düşüncesi çok yoğunmuş. Erkeklerde okumak istemez, babalarından kalan bağda bahçede çalışmak istermiş. Arada bir şehre gidip okuyan erkek çocukları da olurmuş tabii.
Annemi anlatmaya kelimelerin yetmeyeceği gibi, içimdeki acının da hiç geçmediğini bilmenizi isterim.
Benim annem kediye kaç demeyen, insanlara güler yüzü ile hep sevgi gösteren, elinin değdiği her işi layıkıyla yapan, çocuklarını okutabilmek adına gece gündüz demeden bağda bahçede evde çalışan, kocaman boncuk gözleriyle her zaman bizi sarıp sarmalayan, çok tatlı orta boylu bir kişiydi.
18 yaşında toy bir delikanlı olmanın verdiği heyecan bir yere dursun, annemi kaybetmek gerçekten içimde derin yaralar açmıştı. Kimseye belli etmiyor olsam da, O’nu çok özlüyordum. Çünkü ben O’nun ana kuzusu, en küçük çocuğuydum. İnsan yavrusunu bırakıp gider mi? İnsan yavrusunu kolsuz kanatsız bırakır mı? Annem benim elimi kolumu kırmıştı o an. Uçmaya korkar olmuştum adeta.
Bir de erkek çocuğu olunca, insan haliyle belli edemiyor duygularını. Hani erkek adama ağlamak yakışmaz, demişler ya!.. Haliyle biz de içimizdeki duygularımızı kimseyle paylaşamıyorduk.
Aradan çok zaman geçmeden babamın ilik kanseri olduğu haberiyle yeniden yıkıldım. Kim bilir Allah beni kaç kişi ile daha sınayacaktı böyle? Annemin acısına alışamamışken, babamın da ellerimin arasından kayıp gitmesine nasıl razı olacaktım?
Rabbim hiç kimseyi sevdikleriyle sınamasın. Ah anam ah!... Bugün yanımızda olsaydın da, çocuklarının ne halde olduklarını, torunlarının nasıl da büyüdüğüne şahit olabilseydin. Bazen, hayat o kadar acımasız ki, ‘sen hayal kurarken Azrail kendi kendine gülermiş’. Bizimkisi de aynen öyle oldu.
Bazen kelimeler yetmiyor seni anlatmaya. Nefesim kesiliyor, boğazım düğüm düğüm oluyor sen aklıma geldikçe. Ne desem, ne söylesem boş. Bugün ölüm yıl dönümün. 19 yıl önce hayallerimin de seninle bittiği gün bugün. Allah sana rahmetini en güzel şekilde göstersin. Rabbim mekânını cennet eylesin. Yattığın yer nur olsun. Gül yüzlüm, biricik meleğim, oradan da bize dualar edip, el sallar mısın arada! Biz görmesek de biliriz, arkamızdan dualar ettiğini. Seni çok seviyorum gül çiçeğim…
