Hayat bizim için bu ilde, mevzu sizleri unutmak olursa, acınız değil adınız bile kalmaz yüreklerde. Ondaki hüznü göremessin, ya parası çok yada yarası.
Bize bak, bu alemin yorgun kolları değil miyiz? Cömertiz belki, belki de aptal.
Ya iyilik için koşan manyak ya da bir zavallı deli.
Kulluk edeniz belkide, ettiğini sananız. İnsan olmak varya en zor rol bu.
Ciciannem derdiki; "yarını, yerini iyi seç” anlamazdım. Kötü ile gezen kötü olur. Dostun postundur ve ederi 10 para adamı değerli kılma.
Her insanı değil ayni dostu defalarca sevebilmek dostluk.
Adamlık zor.
Her gördüğünü insan sanma. Sana kızan ama hiç kızmayan, içinden fenalık geçmeyende kal.
O arkadaşındır.
Şems derki; “Hayat bu, bir birine bakarsın herşey bir anda son bulur.
Hayat bu.
Son dediğinde ise yeniden can bulursun.”
Bazen düşündüğüm gerçek olsa diyorum, bazen de yaşadığımız kötü işler rüya olsun.
Can Yücel der ki; "Öyle seveceksin ki, seni gözleri ile bile aldatmayacak."
Bugün bu ilde çıkarı için siyaset yapanın dostluklar kuranı bir gün çıkmaz bir sokakta yalnız kalmış bulursanız şaşırmayın adalet..
Ulvi Saran derki; “İnsanları kaybetmekten korkma, asıl kendinizi kaybetmekten korkun.”
Ah be hayat, bundan sonra yolumuzu nere çevireceksin?
