Ben sekiz yaşında yitirdim babamı,
O anı, o kalabalığı, feryadı.
Anamın gözyaşını, duruşunu unutamam.
Çocuklar hiç unutmaz acıyı yüreğinde,
Kaç yıl olsa da, yaş kaç olsada ben o dokuzundayım bu yaşın, 33’te bir çınar giden o tabutta, bakıyorsun dün baba dediğinin şimdi olmayan bedenine.
Arkanda 30’unda bir anne, 4 çocuk ya oda giderse diyorsun, içinden ya oda..
Belki Allah’ın bize verdiği nimet anneanne, bizim başımızda disiplinli ve cesur. Kardeş 2 yaşında baba bilmemiş..
Yayla, köy, okul, yaşam aldığımız nefeste o genç anne o disiplinli anneanne ve asla unutmayacağımız o yürekli adam gibi adam bir baba oldu hep.
Onun emaneti 4 evlada anne...
Anne cennet ayakları altına çizilmiş melek, of denmeyecek kadar mukatdes.
Anne gidince yürekteki o son mutlulukta gidiyor, anne gidince sende yaşam denen alemde çok fazla olamıyorsun.. sende gidiyorsun.
Anne gidince...
Eş önemli evlat önemli o sana, acılarına verilmiş sevgi sabır kapıları. İyi eş, hayırlı çocuklar ve huzur. Ben 65 oldum hala 8 yaşında kaldım yada 40’ında ana baba gidince.
Bitmiyor acıları, sen hala büyüyemiyorsun hala onların yani annenin disiplininde hayatı tanıyorsun, bugün bile torun torba olsada yanında, sen bir türlü o ana baba kokusunu arıyorsun.
Nurda uyusun tüm analar, babalar nineler dedeler, emmiler, bizde yürek taşıyorsan.
Bugün, 27 Nisan 2024 Cumartesi
