Babam halk evinin bugünkü ögretmen evinin karşısindaki belediyede Elektrik su isleri müdürü idi.
Ben de 19 Eylül’de okuyordum.
O yıllarda Tommiks,Teksas, tarzan, kinova filmleri vardı.
Ve bende mahallemin çocukları ile Millet Sinemasına aboneydik sanki.
Beş 10 mahallemin çocukları ile haftada 3 gün giderdik. Babam belediyeden pencereden bakar dışardaki çocukları görünce, oğlum sen ne akıllanmaz adamsın, mahalle yinemi burda derdi.
Ve güler bizi sinemaya yinede yollardı. Yok bilmezdi, gönlü güzeldi, cebi ise hep açık insandı.
Çok insanı aldı belediyeye. Bugün o amcalar Orta Cami önünde beni görünce çay söyler babama dualar ederler.
Gururla bende dinlerim. 33 yaşında giden bu adamın aldığı dua yaşının bin misli.
Gurur duyuyor ona layık olmaya özen gösteriyorum.
Bugüne kadar alnımızı kara edeceğimiz, utanacağım bir işim olmadı. Şükür Rabbime, ona dua eden abilere..
Ben onu çok özlüyorum. Annem de özlemle onu yaşadı ve ona hasret olarak da gitti eşine. Nurda olsunlar.
