Ögretmenim, sporun içinden biriyim, yazarım önemli bir çizerim, bu ilin köklü ailesinden biriyim, Şarkiyeliyim, sokaklardan gelenim, hasret olmuş biriyim babaya, kardeşliğe, sokaklaşmaya sevdalıyım.
Bilirim iyi kötü ne, kardeşlik, samimiyet, dost bakış, menfaatçi kişilikler ne yi.
Ve bunlara bakınca öğrenilmez, el ele yürekten yaşarsın onlar bir yerlere gelirler, geçici bir sekmene otururlar, bakarsın yüzüne insan mı hala, yoksa bukelamunlaştı mı anlarsın.
Kardeşlik iyi, kötü her günde yanında senle olansa , onu atlaslara sar koy yüreğine, o sekmeni yürek sananları ise tiktir et yolla yüreğinden.
Ben bu tipleri, eğitimde, sporda, cemiyetlerde gördüm, zavallı ezik adamlar, bir yere gelince de ezilmişliklerini seçmenden alıp o insanlara tepeden bakmayı güç sanan bir ezik için değmez üzülmeye..
Ben her alanda o ezikleri dost sandım da bugün ben buradayım onlar nerede bilmiyorum, bilinecek kadar adam değillerdi.. Her alanda, milli eğitimde, eğitimde, sporda, makamlarda.
Şükür biz 33 yaşında bir belediyede önemli görevde olmuş 1964’te kaybettiğim babama, iyiliklerini, hizmetini anlatıp beni görünce dua eden bu ilin insanları arasında gururla gezmenin zenginliğini yaşıyorum...
Mesele bu.
