Bugün, 20 Nisan 2024 Cumartesi

Mustafa KÖKSAL


BEN BENİ BİLİYORUM, KİMSE ORDU’DAN BÜYÜK DEĞİL

BEN BENİ BİLİYORUM, KİMSE ORDU’DAN BÜYÜK DEĞİL


İnsan denen iki ayaklı varlığa güvenmek zor, ben 40 yıldır insanla oldum binlerce yürek tanıdım. Onları sevmek hiç mesele değil de, onlar düşünce tanımayınca zor. Sonra yıllar geçse de o acın taze olur. Ve sen sana o günlerde iyi kötü yapılanı unutmazsın.

 

İçini ısıtana da,delene de, acıtana da baktığında hep evladım, dostum dediğin kardeşler çıkar. Aklın başına gelse de sen sana acırsın,onlara onca fırsatı ben verdim diye.

 

Ben hep kötüyüm he mi?

 

Adamım diye gezenler çok, birde sana baka baka yanlışın tillahın da. Sizi üzüyorsa kendine sor dedim hep ben, neden onu arkadaş bildim diye, dedim.

 

Bu saatten sonra o sana gelse senin onu sokacağın kalbin de yerin olur mu? Ben fare gibi sinsi, beleşci, sözde dost, özde hain, korkak olan biri ile yürürsem yara alan ben olmaz mıyım?

Biz adam satmayı bilemedik, haram yemeyi de, sadece mahallemizdeki mandalinlerini yedik Nezir Ali amcanın, birde analarımızın açtığı dürümleri.

 

Şarkiyeliyiz biz, eğilmeyi bilemedik, eyvallah demeyi, arkadaşlığı, dostluğu bildik ve arkasından yürümedik, yan yana olmayı şeref bildik.

 

Bu şehir bizim, yordular bu şehri hizmet ediyoruz diye çok kötü hırpaladılar.

 

Ben hizmet ettim, edebildiğimce, okulda, sahalarda, gençliğin yüreğinde. Hak bildim hizmeti. Ama şey eskisi gibi olmaz o yürekte, eğer o yürek acı çekmişse tipler için benden özür diliyorum.

 

İnanın o düşse diyen, ölse diyen, acı çekse diyen dost bildiğin çok namussuz vardır hayatında, sanırsın yüreğinde ışık pez...nk. Ben öyle  insanlara da bu eli uzattım ya yıllarca. Yetim oldum, yalnız oldum, çocuk oldum, genç oldum,öğretmen oldum, baba, eş oldum, dede oldum da SAHTE olamadım.. O yüzden baktığımda  da kaybettim mi kazandım mı bilemiyorum. Düşene, koştum, ağlayana, çaresize, aça, kimsesize, hep kucak açmaya çalıştım, baktım sonunda BEN kalmışım benimle.

 

Ben ne mi bekliyorum, hiç bir şey, Allah’tan beklerim. Asla yükseklerde olmadım, kimse içinde seviyemi el pençe etmedim. İnsana koştum, kan revan olsa da o dizlerim, ama baktığımda karşımda azda olsa elindeki çakıl taşını bana atanları gördüğümde utandım ve dedim ki, yüzleri kızarmasın diye, o taşı suya mı atacaktın...

 

65 yıllık hayatımda hep insana koştum, arkamdan iyi kötü konuşanlar olacaktır, ben hepsini Allah’a havale ediyorum. Bu il bize AŞK, kimsenin hiç bir makam sahibinin değil, bu ilin insanlarının her makam..

 

Kimse ORDU’dan büyük değil, hiç kimse.