Atatürk Üniversitesi bitti ve ben okuldan mezun olup Ordu’ya gelince,Almanya’ya gitmek orada Hüsnü Yücel’le olmayı hayal ettim 4 yıl Erzurum’da.
Bitirdim şimdi hayalim olan devlete gidecek iken, nurda uyusun o muhteşem milli eğitim müdürümüz aradı beni, gittim ne düşünüyorsun dedi, ben de Almanya’ya inşallah dedim. Güldü rahmetli, unut Almanya’yı dedi. Biliyorum sana zor olacak ama, bunu sen yaparsın dedi...
Merak ettim, dediki Eyüplü’ye orta okul açtı devlet ama gelen ögretmen gidiyor, burası sol bir köy sadece 3 yada 5 kişi ülkucü, bu orta okul açılmalı bunu da sen yaparsın dedi. Terbiyeden evim, yakın yer, kıramadım evet dedim, gittim köye. Okul arıyorum köyde, ilk okulun müdürü değerli hocam dediki okul bu...Döndüm ne masa ne sandalye ne sıra var dediği yerde, orası öğrencinin süt evi imiş.
İkinci kademe okul...
Döndüm geldim, dedim ki Celal Hocam ben bırakıyorum öğretmenliği.. Baktı bana ve dediki, bende seni güçlü bilirdim... Utandım geri döndüm ve hocam tamam dedim. Sağ olsun köyün zenginleri ordaki süt evinden yapma okuluma odama ne gerekse aldılar, donattılar,. 3 yıl kaldım köyde, sonra Celal hocam dediki bu kadar.
Nereye atayayım dedi ki Ordu İmam Hatip’e dedim...
Şaşırdı gel burada yakına vereyim dedi, yok dedim,Ordu İmam Hatip.
14 yıl kaldım o muhteşem okulumda, müthiş işler yaptık öğrencilerimle müdürlerin hep destek verdiler. Onlarla, Ordu liseler arasında 4 kez şampiyon yaptım bu camiayı.
Cok özel futbolcular çıktı, oynadılar amatörde, profesyonel olarak da.
Bugün kimse kimseyi tanımıyor, özlüyorum o günleri, çok hem de çok.
