Asla küslük bilmem. Sen bugün yanlışa cıppan ediyorsan, vallahi senin fikrin yok.
Eger eğri ile doğruyu ayıramıyorsan aklın yoktur.
Eğer yalana sahip çıkıyorsan ahlakın yoktur.
Ben nefret, kin küslük bilmedim hiç.
Ama kırıldığımda da 40 yıl onların odununa gitmem. Kolay iyileşmez verdiğin değerdeki insanın açtığı yaralar. Kızgınlık geçer de, kırgınlığı nere koysam sığmıyor .
Kimsenin bardağına çay kaşığı hiç olmadım, caddede girdiğim her mekanda asla boynum eğilmedi. Menfeati biten tıp der, pir der gider.
Kırgınlığım belli olur, asla onu da saklayamam üzülme. Çünkü bizler sizi kaybetmemek için susarız.
Ben anamdan, cici anamdan birde eşimin dışında kimsenin en sevdiği hiç olmadım. İşlerine gelince canları ciğerleri oldum. Bitince de en büyük düşmanı.
Kimse beni çok sevdim demedi. Sevdiğimi de yüreğimde öldürmem asla. Boş ver bırakın herkes değişsin ben böyle çok mutluyum. Her alanda, sokakta, sporda, eğitimde, arkadaşlıktan hep Mustafa kadar oldum.
Yorulur isem yere otururum kimseye de yaslanmam. Sadece ben bana bir de aileme mi güvenmeliyim? Ben anamın da babamın da hakkını ödeyemem. Sen dürüstsen çok arkadaşın olmaz. Onlar da zaten yalakalığı bilmez.
