Çok şeyi yazamıyor, o yüzden ağır ağır okurum. 65 yaşındayım, varsın bu hayat yalakalara, kıçı başı oynayana, asla şans olmasın, yaşadığım kadar yaşar sonra onurumuz ile ölürüm.
Biz birine kardeş deriz severiz, oturduğu koltuklar var diye değil. O giden ayaksa döner, ya giden gönülse geri döner mi? Hiç kimse başkasının yükünün ağırlığını bilmez, çektiğini bilir. İnsanın iyisi bedel sırasında en önde, ödül alırken en arkada olandır. Bizde öyle mi?
Hayatta iki şeye güvenirim, aynada bana, yukarı bakınca Allah’a. Kimse para ile görgü, ahlak, saygı sağlık dürüstlük alamazsın.
Kafan rahat değilse yastık ne yazar. Yalanlar zeka işi, dürüstlük cesaret.
Fakir çalmasını bilmediğinden değil başkasının parası ile yaşamaktansa şerefi ile ölmeyi tercih ettiği için fakir.
İpi kopmuş uçurtma gibi kıvıranlardan ne dost olur ne post. 65 yaşındayım, varsın bu hayat yalakalara, kıçı başı oynayana şans olsun, yaşadığım kadar yaşar, sonra onurumla ölür beden.
Biz birine kardeş der onu severiz. Benim kitabım çok şeyi yazmıyor, o yüzden ağır ağır okuyorum. Boş insan çok, onlar için üzme kendini, aileni, etrafını. Çayını koy, yasla sırtını sevdiğine sırrınıda kimseye deme. İyi niyet neden kayıp eder. İnsan hep insan. Asalet yok ise ona ne takarsan tak bir yeri hep açıktır.
Kalp kır ve özür he mi?
Çakal sırtı sıvazlamakla, ondan arslan yaratamazsın, çakal çakaldır. Bizi yıpratan hayat olsa elveda da, kahbe olanların o bakışları.. Ben ruhu, beyni, yaşamı boş kişiye üzülmem. İyi niyet neden kayıp eden olur? Herkes ne yaşatmış ise yaşamadan ölmeyecek. Sen adam gibi dur yeter ki.
