14 Şubat Sevgililer günü…
Ama aslında birbirine karşı sevgi duyan herkesin günü. Sadece bu özel gün değil, her günümüz sevgi dolu geçmeli.
Asıl ve gerçek olan sevgili Allah’tır.
Aslında sevgi ve sevgili, bizi yaratan ve sevgiyi, sevme duygusunu tattıran bizi yoktan var eden yüce Rabbimiz değil mi asıl sevgilimiz?
Rabbimize ne kadar aşığız veya âşık olsak bile ona ne denli sevdiğimizi ne kadar belli ediyoruz?
Peki, bunu en güzel şekilde belli edeceğimiz şey nedir?
Nefesimizin bize ait olmadığı bir dünyada yaşarken sevdiğimiz ailemize ya da yavrumuza nefesim sana kurban olsun derken sen nefesini Rabbine ne kadar kurban ettin. Onun için kaç gece uykusuz kaldın. Onun için kaç gece fedakârlık yaptın. Bunları sorguladık mı hiç? Gerçek aşk önce Rabbine olan aşkla başlar.
Rabbimize karşı ne kadar iman ettik ve onu ne kadar çok sevdiğimizi nasıl gösterdik. Bizi yaratırken bütün ayrıntıları düşünen yüce Rabbimize şükranlığımızı nasıl dile getirdik. Keşke hepimiz en yüce sevgilimiz olan Rabbimizi her gün ibadetlerle anıp ona teşekkür ederek geçirebilsek... İşte her şey o zaman çok daha güzel olmaz mıydı?
Her günümüz sevgililer günü, her günümüz sevdiklerimizin kıymetini bilme günü, her günümüz yüce rabbimize verdiklerinden ötürü şükür etme günü ve ona olan sevgimizi ifade etme günü, her günümüz sevdiklerimizin de kıymetini bilme günü olabilseydi…
Bir sonraki yazımda görüşmek dileğiyle… Hoşçakalın…