Olur olmaz anda vurur aklıma o renkler, yıllarca kulüpte yaşadığım o anlar, özlemimin neden acıması olmaz da ağlatır?
Hemde içimi yakar gibi, ben bu kulüpte büyüdüm; odasında, salonunda, toplantılarında, şanslıyım çok şanslı.
Buradan gitsen gidemezsin, uzak dursan hiç olmaz.
Çaresiz durum.
Yiğitlerin kavgası ise mor ve beyaz.
Ben o armaya bakınca orada gördüklerimi tek tek saysam....
Bu takıma şan katanları, üzüleni, sevği sarhoşu olanları, üzülen az olur da mutlu olan Ordu olur.
Aslında bu cümlemin muhatabı Orduspor değil, vicdanlardır.
Eğer duymayan var ise boş ver, zorlama mor beyaz sevdanı özlersin.
Bu takım yüreklerde hep oldu. Orduda ne spor ne Orduspor öldü ne de öldürülür . Biz Ordu olarak özledik.
Ey güzel şehir! kaygı duyma burada o rengi ölmez.
Kimi toprakta kimi de yüreklerde oynar.
Biz zaten senden özeline yabancıyız.
Bir mor bir de beyaz.
