O Yenimahalle’nin, biz de B...lu Derenin (Bülbül Deresi) ya da Şarkiye’nin uşakları idik.
Bir yanımız Yenimahalle, bir yanımız B...lu Dere, bir yanımız Bucak.. içinde ise yıllarca Delikkaya’da sonra onu aramızdan alana kadar Ordu’da can kardaş gezdik.
O hastalıkta, gün be gün kötü günlerde hastahanede koridordayız, o an doktor bir kişi girebilir dedi. Ben giderken enişte Turgut gözleri yaşlı ağabey ben gideyim dedi. O gün insanlığın bittiği andı her kes gözü yaşlı. Turgut içerden çıktığında yüzü bembeyazdı. O an oturdu buz gibi idi enişte, “hiç girmeseniz de Uğur’u öyle hatırlamasanız” dedi...
O benim oynadığım ender tertemiz, dost kardaşımdı.
Nurda uyu kardaşım, unutmam unutturmam...
