Madenler gibidir insan bilinmez,
Altını iyi seç sakın bırakma,
Dost bahçesine dostsuz girilmez,
Tikenler içinde gülü bırakma.
İyi günde dostla düşman seçilmez,
Zor zamanda tutan eli bırakma,
Yalandan yanlıştan şimdi geçilmez,
Hak sözü söyleyen dili bırakma.
Girince insanlar hayat yoluna,
Bir çok çeşit engel takar koluna,
Derin dertlere de çare buluna,
Hakka doğru giden yolu bırakma.
Beynin de gönlün de doluysa senin,
Hem güçlü hem zinde olur bedenin,
Kuvvetli olmayı emreder dinin,
Hakkı dimdik tutan kolu bırakma.
Bazen fırtınalar eser başında,
Kan akar gözünden akan yaşında,
“Dürüsttür “yazılsın mezar taşında,
Karakışta açan gülü bırakma.
Yakarsın ateşi duman yükselir,
Dost ve düşman senin varlığın bilir,
Gün olacak herkes yanına gelir,
Bir gün gidersen de külü bırakma.
Sen ki ömür boyu harman kurarsın,
Bilmediğin bilenlerden sorarsın,
Hakikat yolunda kafa yorarsın,
Tatlı su koyduğun gölü bırakma.
Yollar düşer bazen ovaya çöle,
Bülbül olup selam salarsın güle,
Şerlerinle anılıp düşme sen dile,
Aşıklar misali çölü bırakma.
Sev ki, seni seven bütün dostları,
Sanmasınlar seni kendinden gayrı,
İnsanın olmalı herkese hayrı,
Sarıldığın sağlam beli bırakma.
Bazen acı eser seher yelleri,
Silerek süpürür bütün yerleri,
Rabbim hayreylesin cümle şerleri,
Şerleri süpüren seli bırakma.
Kavuşmak istersen Yüce Mevla’ya,
Hizmet etmelisin haklı davaya,
Ulaşmak istersen kutlu sevdaya,
Kuş gibi uçuracak yeli bırakma.
Bırakma ey deli gönül bırakma,
Gaflete dalıp da sevdanı yakma,
Acı günde tutan eli bırakma,
Hakkın avukatı dili bırakma,
Ecdattan yadigar ili bırakma.
