Son 1.5 yıldır yurdumuzu ve tüm dünyayı kasıp kavuran salgın nedeniyle her şeyimiz kısıtlanmışken, bu yılda öylesine bir bayram yaptık işte. Adına bayram denirse...
Kimsenin kimseyi öpüp koklayamadığı, kapı komşumuza bile gitmediğimiz, köylerde yaşayan ana-baba, dayı-amca, teyze-hala ile görüşmediğimiz, vefat eden bizden bir fatiha bekleyen büyüklerimizin mezarını bile ziyaret etmeden geçirdiğimiz bir bayram geçirdik.
Sabah erken saatlerde koştura koştura en ön safta yer alalım ve dışarıda namaz kılmayalım diye, bayram namazına gittiğimiz günler geldi aklıma. Camilerin hınca hınç dolduğu zamanlara...Abilerim ve ben babamın ardına düşüp bayram namazına gider, camiden çıkan büyüklerimizin elini öper, küçüklerimizle öpüşürdük. Çoğu vakit görmediğimiz ve uzakta olduğunu bildiğimiz akrabalarla bu namazda karşılaşırdık.
Oysa bu bayram camiler de öksüz kaldı sanırım. Üç beş kişinin sosyal mesafeyi koruyarak kıldığı, ancak uzaktan birbirlerinin bayramını kutladığı, sarılıp kucaklaşamadığı bir bayram oldu.
Namazdan sonra eve gelen büyüklerle sabah erkenden kalkan çocukların da cıvıltıları yoktu sanıyorum. Herkesin kocaman bir masanın başında toplandığı, tatlıların ve böreklerin mis gibi koktuğu, güle oynaya yapılan bayram kahvaltıları da yerini artık geçmişte bir iz olarak bıraktı sadece. Ah nerede kaldı o bayramlar, diyeceğim de içim acıyor.
Yapılan kahvaltının peşinden mahalleye şeker ve bayram harçlığı toplamaya, büyüklerin ellerini öpmeye giden masum çocuklardık biz.
Oysa, şimdi ki çocuklar ana- babasının bayramını bile kutlamadan, kendi odalarına kapanıp sanal dünyaya dalıyorlar. Zaten sosyal mesafede işin bahanesi oluyor galiba!!!
Eve gelen misafirlere kolonya tutup, bayram ikramlıklarında da bulunamadık. Bizi ziyarete gelen komşu, akraba ve arkadaşlarımıza iadeyi ziyarette de bulunamadık. Evde akşama kadar oturup ya televizyon izledik ya da balkonda Ordu'nun yeşil ve mavisiyle buluştuğu sahilini gözlemleyip, gelecek güzel günlerin özlemi ile hasret giderdik.
Ara sıra çok özlediğimiz, dost bildiğimiz ve canımıza yakın hissettiğimiz dostlarımızla üç-beş görüntülü telefon görüşmesinde bayram kutladık. Eskisi gibi olmadı ama yine de özlem giderdik işte...
Biz de böylelikle bir bayramı daha kutlamanın buruk bir mutluluğu ve heyecanı ile bayramı bitirmiş olduk.
Buradan tekrar tüm dost, akraba ve arkadaşlarımın bayramını en içten dileklerimle kutluyorum, sağlıklı ve huzurlu nice güzel bayramlar diliyorum. Rabbim bugünümüzü aratmasın. Bu kısıtlamalarla geçirdiğimiz son bayram olsun. Rabbim bu koronavirüs belasını hepimizden uzak tutsun. Tüm dünyaya sağlıklı bir yaşam diliyorum....
