Annem, babam ve ardından babam diye bildiğim, kolum, kanadım, gözümü arkada bırakmayan, canımdan da öte can gardaşım Aydın abimi kaybetmenin bir kez daha dünyamı yıktığına şahit olan ben, bugün hala nasıl ayaktayım bilemiyorum.
01.03.2018 yılında Hakk'a uğurladığımız abimin bugün ölüm yıl dönümü.
Koskoca 3 yıl nasıl da geçmiş, anlamak mümkün değil! İnsan acılarla yoğruldukça büyürmüş, bende de aynen öyle oldu.
Babamın yokluğunu bana hiç hissettirmeyen, hala 8 yaşındaymışım gibi arkamı toplayan, başıma bir şey geldiğinde ilk yanımda olanım, arkamda duranım, canım gibi sevdiğim, yiğit, adam gibi adam abim, gardaşım, sırdaşım, can dostum, en önemlisi babam gibi sevdiğim ve saydığım abimi kaybetmenin çok büyük acısını birkez daha yaşıyorum bugün...
İnsanoğlu sevdiklerini kaybedince anlıyor aslında, hayatın ne kadar da anlamsız ve boş olduğunu...
Küçüklükten beri o benim hep ideolüm olmuştu. Bisikletini kilitler, düşersin diye bana vermezdi. Daha küçüktüm ama hep onun gibi olmak isterdim. Evde kırılan, yapılması gereken herşeyi o tamir etmek isterdi ve hepsini de bir usta eli değmiş gibi becerir yapardı.
Hayvanları çok severdi. Özellikle küçüklüğünden beri köpek bakmaya bayılırdı. Onlara kulübe yapar, eliyle yemek yedirir hatta bazen kışın üşümesinler diye, evden havlu falan kaçırır, onları sarıp sarmalardı. Aklı hep onlarda olur, gece bile onları bakmaya giderdi. Büyüdükçe de bu sevdasından hiç vazgeçmedi.
Yazları köye giderken bir köpek alır, dönüşte sahip çıksınlar diye başkalarına hediye ederdi. Hediye ettiği köpeğe bile haftalık kemik parçası ve ekmek yollardı. Sırf aç kalmasınlar diye....
Yüreği o kadar temizdi ki, biri kalbini kırsa sesini çıkarmaz ama verdiği tavırla karşısındakini ezer ve utandırırdı. Bizim gibi hemen patlamaz, gayet sakin davranırdı.
Yaşanan bazı olaylar karşısında hep susar, içine atardı. Kimseye derdini söylemez, kimseye boyun eğmezdi. Gururlu ve başı dimdik gezerdi. Onuruyla, gururuyla örnek gösterilebilecek bir insandı.
Ah gardaşım ah!! Seni anlatmaya ne kelimeler yeter, ne de sayfalar. Ne desem, ne söylesem boş. Herşey yalan bu dünyada...
Senin gerçek, bizim ise yalan dünyada olduğumuz bu günlerde seni ne çok özlüyorum bir bilsen! Senin şuan hayatta olman için neler vermezdim neler...
Mekanın cennet, makamın Ali olsun. Yattığın yerler nur, kabrin ışıkla dolsun. En güzel gün vuslatımızın bittiği gün olacak canım abim. Allah'ım seni cennetiyle mükafatlandırsın. Rabbim seni kendine razı olan kullardan etsin. Seni çok özlüyorum canımdan öte can abim....
