Biz çocukken anne babamızın elimizden tuttuğu, bize sevgiyi, merhameti, hoşgörüyü verdiği anları, yaz kış bacası tüten evleri kâğıtlara çizerdik. O çocuklar şimdi sevgiyi, merhameti, hoşgörüyü, bacaları tüten evlerin yerine kendilerine yapılan iğrençlikleri çizdiler.
Gün geçtikçe bir yenisi ile karşılaştığımız istismar haberlerini okudukça insanlığımızdan utanır olduk. Duymaktan bile rahatsız olduğumuz bu haberler maalesef ki günümüzün gerçeği. Kaldı ki çocukları istismar eden kişiler yine yaşadığımız toplumun bir üyesi.
İşte bu yüzden ebeveynlere çocuklarını koruma noktasında büyük bir sorumluluk düşüyor. Çocuklar için 0-6 yaş dönemi gelişim sürecinde, mahremiyet eğitimi açısından önemli bir yer tutuyor. Çocuğu güvende ve rahat hissettiren dokunuşlara iyi dokunuşlar ve çocuğun hoşlanmadığı, rahatsız olduğu her dokunuş ise kötü dokunuş olarak tanımlanır. Çocuğa kavramları somutlaştıran örnekler vererek, kötü dokunuşa maruz kaldığı zaman hayır diyerek bulunduğu ortamdan uzaklaşmasını ve güvendiği bir yetişkinin yanına gitmesi şeklinde bir eylem planı oluşturulabilir.
Başına ne gelirse gelsin her durumda ailesinin yanında olacağını ve onu koruyacağını bilmek çocuk için en güvende hissettiren unsurlardan biridir. Unutmayın ki dünyaya getirdiğimiz çocukları korumak bizim boynumuzun borcu ve tabii onları korumak kadar bilinçli yetiştirmekte. Biz bilinçli ebeveynler olarak çocuklarımızı da bilinçli yetiştirelim ki ne istismara maruz kalsınlar ne de istismar eden olsunlar.
Çocuk istismarına ve kadına şiddetin son bulduğu bir dünya diliyorum.
