Hayatımızda hep bir şeyler eksik öyle değil mi? Ne diye sormayın çünkü her yanımız dökülüyorda ondan. İbadetlerimiz, insanlığımız, dostluğumuz, arkadaşlığımız ve samimiyetimiz.
Bir fakiri, yoksulu, yetimi, öksüzü ve mazlumu görünce içimiz ta derinlerden sızlıyor mu? Allah’ın bize verdiği nimetleri yemeye başlarken ‘Bismillah’ diyor muyuz. Karnımızı tıka basa doyurduğumuzda hazzını alırcasına Elhamdülillah diyebiliyor muyuz?
Allah’ın kulu olarak namaz boynumuzun borcu ama, çoğumuz o borcu kafamıza göre haftalık yapıp bununla Müslümanlığımızı tamamladığımızı zannetmiyor muyuz? ‘Hiç yoktan kösecik iyidir’ misali haftada bir kez de olsa eda etmiş olduğumuz Cuma namazlarında Kabe’yi gözümüzün önüne getirip de ibadetimizi huşu içerisinde yapabiliyor muyuz?
Evet! Her neyi yaptığımızı iddia ediyor ve “yapıyorum” diyorsak ta herşeyi eksik yapıyoruz.
Hasılı biz doğru yolda bile yanlış yapıyor yanlış adımlarla ilerliyoruz. Bize, “Bugün Allah için ne yaptın” diye sorulduğunda verecek cevap, söyleyecek söz ve edecek kelam bulamıyoruz.
Sadece eksik yapmıyoruz! Yerli yersiz hava atıyor, gururlanıyor, böbürleniyor, kendimizi bulunmaz ‘hint kumaşı’ zannedip üzerimize toz kondurmuyor, eksik yaşıyoruz . Eksik yaşamaklada kalmayıp hata üzerine hata yapıyor lakin hatalı olduğumuzu bile kabullenemiyoruz.
Namazı niyazı terk ediyor, kılanlarımızda namazda huzur ve huşu bulamıyor, kendimizi kötülüklerden alıkoyamıyoruz.
Rabbimizin bize verdiği nimetlere karşı yeterince şükredemiyor ve varlık içerisinde yokluğu
ve özellikle de tokluk halinde iken yine yokluğu yaşıyoruz.
Her hal şartta birliği, ve bütünlük içerisinde bile dirliği unutuyoruz. Çünkü biz zamanın her anını eksik yaşıyoruz .
Sözde kendimize bir yol çiziyoruz, yolu yürümeye başlayınca, o yolu çizdiğimiz kalemi bile unutuyor ve hesaba katamıyoruz.
Ve özetle söylemek gerekirse değerli okurlarım, biz sadece eksik yaşamıyoruz! Neyapıyoruz biliyor musunuz gün be gün eksiliyoruz, mum misali eriyor, kardeşlikten ve kendimizden uzaklaşıyor, asimile oluyoruz.
Öyle ki; eksik kalıyor, eksiliyor, eksik yaşıyoruz.
