Sanıyorum genç kuşak duymamış olabilir ama bizim kuşak Bekri Mustafa adını mutlaka duymuştur. Genç yaşta kendini içkiye vermiş, bu nedenle de daha hayatının baharında 41 yaşında vefat etmiştir. Kendisi 1593-1634 yılları arasında İstanbul’ yaşamıştır. Onun en meşhur hikayelerinden birisi de İmam olmasıdır ve olay şöyle yaşanmıştır:
Bekri Mustafa yoksul bir mahallede “Küçük Ayasofya Camiinin” önünden geçmektedir… O sırada musallada bir tabut vardır, fakat namazı kıldıracak imam ortalarda yoktur.
Cemaatin, beklemekten canı sıkılır ve başında kavuğu, sırtınca cübbesiyle oradan geçen Bekri Mustafa’yı “hoca” zannederek namazı kıldırmasını söylerler.
“Yok ben hoca değilim” dese de dinlemezler ve zorla öne geçirirler.
Bekri Mustafa namazı kıldırdıktan sonra tabutun örtüsünü açar ve ölünün kulağına bir şeyler fısıldar.
Cemaat ölüye ne söylediğini merak eder.
Bekri Mustafa şöyle cevaplar:
“Sen şimdi aramızdan ayrılıp ahirete gidiyorsun. Eğer orada, bu dünyanın ahvalini sana sorarlarsa, Bekri Mustafa Ayasofya’ya İmam oldu dersin. Onlar durumu anlarlar…” dedim.
Hikâye bu kadar ama siz bugüne bakarsanız Bekri Mustafa’nın ne kadar haklı olduğunu görürsünüz. Ne yazık ki bugün baktığımızda çoğu alanlarda makam ve mevkiler ehil ellerde değil. Kimin adamı varsa ehliyet ve liyakatin önemi yok istediği makam ve mevkie gelebiliyor.
Siyasette de durum farklı değil, lidere biat ve sadakatte kusur etmeyen çoğu beceriksiz, kifayetsiz ve kendi çıkarlarından başka bir hedef ve düşünceleri olmayan adamlar listelere girip milletvekili seçiliyor. Seçildikten sonra da kendisini seçenleri tanımıyor ve adam yerine koymuyor. Bunun iktidar ve muhalefetle de alakası yok, bütün partilerde durum aynı.
Gerçekten kaliteli, dürüst ve işinin ehli adamlar, yalamalık, yalakalık ve riyakarlık yapmadıkları, yapamadıkları için bir köşede çürümeye terk ediliyor.
İsraf dinimizde haramdır ve en büyük israf da “insan israfıdır”. Bilmem anlatabildin mi?
