Oturduğu koltuk sayesinde adam yerine konulan, koltuk altından çekilince boşlukta kaybolanların itibar gördüğü bir dünyadayız. Bu tiplerin ilk işi de kendisini koltuğa getirenlere yalakalık yapmak, koltuk altlarından alınınca da ilk işi de onlara küfretmektir.
Koltuğa oturmadan önce herkesle arası iyi olan, koltuğa oturunca da babasını bile tanımayan bu tipler koltukta itibar görür, düşünce de kimse merhaba demez.
Kendisi beş para etmeyen bu tiplerden hiç kimseye hayır gelmediği gibi insanlara şerleri dokunur. Makama gelinceye kadar veya seçilinceye kadar sizleri baş üstünde tutarlar, emellerine nail olunca da sizleri unuturlar. Adete kibir denizinin şampiyon yüzücüsü olurlar.
Gözden düşünce de tekrar sizlerin yanındayız numarasına yatarlar. Bukalemun bile bunlar kadar ortama uyum sağlayıp renk değiştiremezler. Her devrin adamıdırlar ve her merdiveni bir makama çıkmak için kullanırlar. Sonra da birilerine merdiven olup ayak altında paspas olurlar.
Bir makama gelinceye kadar sizi her gün arayacaklarına söz verirler, sonra da bir daha size muhtaç oluncaya kadar sizi defterden silerler. İşiniz düşsün, düşmesin siz samimiyetinizden dolayı arasınız ama onun size ihtiyacı olmadığı için sizi arama gereği duymaz.
İşin kötüsü de bu tip adamların her zaman yukarılarda onları koruyup kollayan kendileri gibi "koruk" adamlarının olmasıdır. Ve o büyük geçinen küçükler yüzünden milletin anası ağlar ama onlar bıyık altından gülerler.
Bu yazının siyaset, parti ve pırtı ile alakası yoktur. Çünkü hiç birinin diğerinden bir farkı yoktur. Sadece isimler değişik, zihniyet aynıdır. Siz sadece kendi adamınız zannederek desteklersiniz.
Ne acı bir durum.
