Yetmişli yıllarda liseye girdim,
Doğruyu, yanlışı orada bildim,
Bir dava erine gönlümü verdim,
Emeklerin çoktur, özledim Hocam!
Edebiyat dersleri bitmesin derdim,
Anayol sınıftan gitmesin derdim,
Rabbim bilir ki sizi çok sevdim,
Hakkını helal et uzağım Hocam!
Tam on beş yıl oldu buluşamadım,
Yan yana oturup konuşamadım,
Doğrusu hasrete alışamadım,
Irak oldu yollar hasretim Hocam!
Bakışların başkaydı hala gözümde,
Zerrece hilâf yoktur bunca sözümde,
Vatan, millet aşkı vardı özümde,
Bana sevmeyi sen öğrettin Hocam!
Sınıfa girince herkes bakardı,
Sanki gözlerinde şimşek çakardı,
Samimi duruşun yürek yakardı,
O milli bakışı severdim Hocam!
Derslerde nasihat ettin bizlere,
“Hakkımı helal etmem yoksa sizlere,
Sağlam bilgilerle bakın yüzlere,
Cehalet felakettir “ demiştin Hocam!
Bazı öğretmenler ders verir gider,
Öylesi de var ki gönüle girer,
Girdiği gönülleri bergüzar eder,
İşte sen onlardan biriydin Hocam!
Burdan gidersiniz dağ başlarına,
Mendil olursunuz göz yaşlarına,
Aklar düşecek siyah saçlarına,
En büyük ücret hizmet demiştin Hocam!
Hak yolda beraber divan duralım,
Sevgiyle yoğrulmuş dünya kuralım,
Hakkın huzurunda secde kılalım,
Zaman çok çabuk geçiyor Hocam!
Cennet de has kullar seçiyor Hocam!
15.05.1997 Çamardı/ NİĞDE
NOT: Samsun İmam-Hatip Lisesi Edebiyat Öğretmenim Sayın Hasan ANAYOL’a ithafımdır.
