Eğitimde öğretmen olmak en büyük heyecan. Bir sınıfa giriyorsun onlarca oğrenci hepsi başka karakterde, bakıyorsun ilk gün, bir yanlış yaparsam korkusu.
Ki ben müdür atandım. Eyüplü 2. kademe okuluna. Bir okulun süt evinden bozma, iki odalı bir yer.
Ben önce okulumun kapısına ilk harfi cizdim. "ATATÜR" resmi. İlk okula gittim, okulumu Mesudiyeli yoldaştan mührü ile aldım.
Demişler ki köye bir faşist geldi. Baktım köyün ekabirleri okulun önünde yıl 1980. Ve ilk okulda bir demokrat kardeş.
Hiç unutmam ilk okulun süt evini okul yapan o günkü milli eğitim, Celal Şahin ekibi bugün bakınca muhteşem iş yapmış, küpten yağ çıkarmışlar, eğitimi bugünküler gibi şehre değil gereken yerine getirmişler.KÖYLERE.
3 yıl kaldım, her gün soya sahasından yürüdüm, bazen Terzili’ye idim, bazen orda burda. Ve o çaydaki köy turnuvası yetenekli çocuklar. Benim sporla el ele olduğum an 1980...
Ve huzurla indim köyden 1983’te ikinci üniversiteme, Ordu İmam Hatip Lisesi.
Orda ögretmen oldum, orda spor adamı oldum, orda çekilmez yada sevilen oldum.
Orda bir çok müdür ile oldum, Hadi hariç, onada beddua etmiyorum, hepsinin benim ben olmamda müthiş dokunuşları var hele müdürlerim.
Beni nasılda yüreklerine koydular. Hele o öğretmenlerimin kaybettiklerimiz bugün varlığı ile gurur duyduklarım.
Ve hayatımın spor günleri, liseler, onca . Beni ben yapan o muhteşem oğretmen yürekler.
Şimdi beraber olduğum o ORİMDER’in güzel yürekleri peygamber kokulu öğretmenlerimin, onca etkinlik oldu bir ALO’su olmadı.
Benim için imam hatip ekibine kırgınmıyım bilmem de, öğretmenler o güzel yürekler yürekler o güzel günlerinizde olmak isterdim.
Anılarımız çok..
