Engelli olmak kişinin tercihi değildir ve hepimiz birer engelli adayıyız...
Toplumun ve bireylerin engellilere bakış açısı da önemli. Bir toplum engellisine acıyarak bakar ve yardıma muhtaç biri olarak görürse, engelli vatandaşlarımız özgüvenini yitirir. Bu nedenle onlara acıyarak bakmak yerine, manevi destek sunmalıyız…
Toplumun her kesiminde özel eğitim konusunda bilgi ve farkındalığın oluşması, özel eğitim ihtiyacı olan öğrencilerin eğitimden en üst düzeyde yararlanmalarının sağlanması adına büyük sorumluluklar düşüyor.
Engellilik bireyin kendisi ve ailesi için zorlu yaşam koşullarını da beraberinde getirebiliyor…
Bu durum ailelerin hassas ve dikkatli olmalarına yol açarken onların yaşadığı güçlüklerle baş etmeleri sürecinde de bizlere de önemli görevler düşüyor.
Bu görevlerin belki de en önemlisi engelli birey ve ailesi ile empati kurmaktır.
Her bireyin engelli adayı olduğuna, engelli bireylere yönelik olumlu tutum ve davranışlar sergilenmesinin önemine dikkat çekilmelidir. Ayrıca engelli bireylerin toplumsal yaşamda hoşgörü ile karşılanan, seven, sevilen, üreten insanlar olarak var olabilmelerine destek olunması da amaçlanmaktadır.
Asıl engel, engelleri görmemektir… Her insanın içinde bir cevher olduğunu bilmeliyiz… En büyük engelin sevgisizlik olduğunu biliyoruz. Kalplerimizdeki, zihinlerimizde ki, gözümüzde ki engelleri kaldırmalıyız…
Kalplerimizde hiçbir engelin olmadığı bir yaşam temennisiyle…
Bir sonraki yazımda görüşmek dileğiyle… Hoşçakalın…