Benim yönüm sendin babam, ben hayat boyu seni seçtim idolüm oldun, yönüm de sendin, adresim de, hala bu yönde ve o adreste bu yetim. Ben aslında benden habersiz sen olmanın aşkı ile büyüdüm.
Baktım dilimde adın yazılı babam. Gözlerim her gün resminde, bir yaralı yürek gibi idim.
Aslında sensiz bir ölü gibiydim baba. Kanadı kırık kuş gibi idim. Hiç bir şey o günkü gibi olmaz be babam. Bir çilemiz, acımız hep vardı, çok küçüklükten beri, ne kadar okumuş çocuklar ı olsak da bu dik.
Bugün her şey çocukluğum gibi olsun sevdam yok. Biz yetimlerin hayatımızın selasını o gün okumuş insanlarız.
Biz yetimdik, kalbi kırılmışlardık, susardım hep, hasret acımızdı. Hala özlenir mi demeyin 1964’te öldü babam bugün 2021. Yüzümüzden düşen her maske kapattığı kadar güçlü kıldı yüreğimizi.
Deliler iyidir. Bana seni seviyorum dedi, güldüm.
Bizim bünyemiz alışık değil de sevgiye. Yalnızlık mı dedin, o uzun hikaye. Ne gündüze ne geceye ne geçen yıllara sığar. Nede bu yazdığım hasretime.
Geceyi severim, beni gizler, duygumu, göz yaşlarımı. Bugün bakıyorum benden ne yaş düşüyor ne hasret bitiyor. Ama yinede bir şeyler düşüyor onlarda adam sandıklarım tek tek.
