Servetine güvenme, ezilirsin bak birgün,
Yurdundan ve yuvandan edilirsin sen sürgün.
Aklı eren dostların neler diyorlar sana,
O güzel insanlardan nefse öğüt alsana.
Kasas denen sürede anlatılmakta halin,
Yer yüzünden silindi övündüğün cemalin.
Dünya kadar servete sadece bekçi oldun,
Hepsi de uçup gitti kendini yerde buldun.
Haktan gelen nimetin bilmedin kıymetini,
Gösterdi Yüce Rabbim sana adaletini.
Anahtarların bile taşınması çok zordu,
Anlamadın Ey Karun bu servet seni yordu.
Vaktiyle çok alimdi, Musa’ya inanmıştı,
Malı mülkü artınca doğru yoldan şaşmıştı.
Ne Harun olabildin, ne Musa’yla dost kaldın,
Kapitalist bir tüccar, tarihlere nam saldın.
Sen geçmişte kalmadın, emsallerin çok bugün,
Hayırla yad edilen zerre tadın yok bugün.
Ey Karun, neden bu kadar çok sevmişsin malı,
Mevlamız altına dünyayı sermiştir halı.
Ben kazandım, ben ettim deyip durma sen öyle
Gün geçer devir döner, bu dünya gitmez böyle
Akşamleyin yerinde olmak isteyen beyler,
Batan şöhreti görüp Allah’a hamd ederler.
Sadece iskeletin kaldı bak elimizde,
Haram bir servetle adın var dilimizde.