Her gün su gibi akıp giden zamanın içinde kaybolup gittiğimiz hayat…
Hayatın içinde oradan oraya savrulup gidiyoruz. Her gün hızla bir bir takvim yapraklarını çevirdiğimiz zamanın içinde her gün zamanla yavaş yavaş bu dünyada ki ömrümüzü tüketiyoruz.
Hayat birçoğumuza çoğu zaman çok acımasız davranabiliyor.
Nedense şu hayatı hiç birimiz dört dörtlük yaşayamıyoruz. Hepimizin içinde bir burukluk, hepimizde bir eksiklik ve hepimizde bir yarım kalmışlık, maalesef ki oluyor.
Hayat bize nedense her istediğimizi vermiyor. Sevdiklerimiz zamanın içinde birer birer yok oluyor. Hastalık, acı, dert, sıkıntı keder bizden zamanla yavaş yavaş sevdiklerimizi almaya çalışıyor.
Bu hayatta neyi çok seversen gerçekten onunla sınanıyorsun. Neyi çok seversek hep sevdiklerimizin başına geliyor ne gelirse…
Hastalık belası hep sevdiklerimize yapıştı, bırakmıyor. Kurtarmaya çalışıyoruz, olmuyor…
Hayat bize zamanla acımasız olmaya devam ediyor…
Hayat bizden çok şeyimizi aldı… Mutluluğumuzu, sevincimizi, huzurumuzu, sağlığımızı ve daha çok fazlası…
Zaman bize birçok konuda acıdan başka şey getirmiyor.
En çok sevdiklerimizle sınanmaya devam ettiriyor. Bu hayat gerçekten bir sınav. Bu sınavdan da güçlü durup, hakkını vererek çıkabilene helal olsun…
Hayatımızın, yaşantımızın, ömrümüzün hep sevdiklerimizin dizinin dibinde hep mutlu, sağlıklı ve huzurlu geçirebilmek dileğiyle…
Bir sonraki yazımda görüşmek dileğiyle… Hoşçakalın…
