Yolun doğru ise çocuk yükün de o kadar ağırdır bil. İnsanın özü ne ise etrafı gözü de öyle görür çocuk. Bugün bayram ve özlediğim ise o çocukluğum. Hayat hiç birimize adil değil be çocuk.
Çocuk! iki şeyi unutmayan kazanır, bir ALLAH’ı, diğeri de ÖLÜM’ü. Unutman gerekende çocuk, yaptığın iyiliğe verilen kötülük. Bu dostundan geliyorsa çocuk, o yıkıldığın andır. Çocuk bunu unutma; " biri için senden vazgeçene bak oda senin için ondan vazgeçecek kadar adi kişiliktedir."
Aldığın nefesi bile geri veriyorsak senin olan bu alemde bir şeyin yok demek ki çocuk, buna rağmen çalıyoruz, rüşvet alıyoruz, haram yiyoruz zam yapıyoruz çocuk.
Bu ibneleri el üstünde tutmak için tabut mu lazım bize, hayatta yaşadıkları ile el üstüne alınmayan lanet insan onlar.
Cümle kurma çocuk, bugün insanlık anlamsız vede rezilce yaşarken. Bu hayatı yaşamı kabullenmek yada susmakta acizlik be çocuk.
Biri seni seviyorsa çocuk bil ki onun senle işi vardır. Ben uzun yazıyormuşum da anlamayan varmış, en son nokta koyduğum yere bakınca oda anlıyor ne kadar değerli olduğunu çocuk.
Başarılı olanlar o basamakları baba serveti ile eli cebinde çıkmıyor da bende kendimi anlatmam gerek, herkes beni nasıl görmek isterse öyle görsün çocuk.
Bazıları yoksa konuşur aptallığını fark etmez. Susta bari o kusurunu görmesin kimse. İki saniye sonramızı bilmediğimiz bu hayatta, o haramı, rüşveti yiyenler 4 maaş alanlar, eşini akrabasını, çocuğunu öncelikle iş aş için torpil yapanlar, fırıldak olanlar buna değer mi?
Çocuk değerini bilmeyeni unut. Hayatta en iyi pozu verenlere bak çocuk, yalnız kişilerdir. Sizde onları çekiyorsunuz da asla göremiyorsunuz.
Sen hep sen ol çocuk fırıldak değil.
