Bazılarının hayatında işine yaradıkları kadar varsın,
Bazılarının hayatlarında, evet dediğin kadar varsın,
Bazılarının hayatlarında, itaat ettiğin kadar varsın.
İlk hayır dediğinde,
İlk sınır çiziminde,
İlk hakkını aradığında şaşırırsın o gözünde yücelttiğin insana.
Seni bir hareketle nasıl gözden çıkardığına inanamazsın.
Önce çok üzülür, sonra onun vefasızlığına öfkelenir ve en son da kendine kızarsın.
Kendine kızarsın çünkü;
Hak etmemişsindir bunu,
Hak etmemişsindir "kendin oldun diye dışlanmayı, hak etmemişsindir seni değersizleştirmesini.
Neyse ki böyle birini kaybetmenin bedelini, kendini kazanarak tamamlarsın.
Bu sayede kendini ihmal ettiğini,
Başkasının memnuniyetine esir ettiğini,
Kendini onaylanmayla beslediğini fark edersin.
Onları affeder, yoluna devam edersin.
Onlar, farkında olmadan seni sana kazandırmıştır.
Teşekkür et ve hoşçakal diyebilirsin. Ve hayat sana şunu öğretir. Önce kendini seveceksin. Bu egoistlik demek değildir. Sen iyi isen herkes iyidir. Sen iyi isen etrafına faydalı olursun. Ama önce kendine faydalı olacaksın. Hayattaki edindiğin ve yaşadığın kötü tecrübelerden ders çıkarmalısın. Hayat ikinci bir yanlışlığı asla affetmiyor. Yaşadığın çok olumsuz vefasızlıklara sakın kafanı takma. Çünkü senin üzüntün hiç kimsenin umurunda bile olmuyor. Hiç bir şey olmamış gibi yoluna devam etmelisin. Çünkü sen her şeyden fazla kendine lazımsın. Unutma, üzülsen de kırılsan da hayat yolu seni aynı insanlar ile karşılaştığında hep güçlü kal, güçlü görün, sakın kendini yalnızlaştırma. DİM DİK YOLUNA DEVAM ET. Unutma ki, sen kaybeden değil, kaybedilensin. Sakın kaybolmayı deneme.
