Bir gün çok zengin bir adam oğlunu yanına alarak, insanların ne kadar fakir olabileceğini göstermek için bir köye götürdü. Çok fakir bir ailenin evinde bir gün-bir gece geçirdiler.
Şehre dönerken baba oğluna sordu:
"Yolculuğumuzu nasıl buldun?"
"Çok güzeldi babacığım" diye cevap verdi oğul.
"İnsanların ne kadar fakir olabileceğini gördün değil mi?" "Evet." "Peki ne öğrendin?" "Şunu gördüm" dedi oğul:
"Bizim evde bir köpeğimiz, onların dört köpeği var.
Bizim evde bahçenin yarısına gelen bir havuzumuz var, onların kilometrelerce uzunluğunda dereleri var.
Bizim bahçede ithal lambalarımız, onların yıldızları var.
Bizim terasımız ön bahçeye kadar, onların ki ise ufka kadar uzanıyor." Ufaklık konuşurken, babası şaşkınlıktan tek kelime bile edemedi. Ve çocuk ekledi: "Ne kadar fakir olduğumuzu gösterdiğiniz için,teşekkür ederim babacığım !"
Lev Nikolayeviç Tolstoy’dan bir alıntı. Bu kısa hikayeden alacağımız çok ders var. Bilhassa günümüz insanı gün geçtikçe daha doyumsuzlaşıyor. Herkes hep yukarıya bakıyor ve aşağı bakıp mevcut durumuna şükreden yok. Toplumu öyle bir amansız hastalık esir almış ki, bundan kurtulmak mümkün değil. Bu hastalığın adı” ÖZENTİ” Bu hastalığın adı” GÖSTERİŞ BUDALALIĞI” Bu hastalığın adı “ DOYUMSUZLUK” Bu üç hastalık daha ziyade bayanları esir almış. Bayanların altında son model jipler ve beyler işine borsa takip etmeye giderken hanımları da öğleden sonra sahilde jip gösterme yarışındalar. Beylerin boyun yapısı bürosunda karşı duvarda ekonomi televizyonunda borsa ve döviz takip etmekten arkaya doğru yamuk pozisyonuna geçmiş. Herkes olmuş paranın esiri. Ama mutlu değiller. Çünkü aç gözlülüğün sınırı ve edebi yok. Kolaydan para yani paradan para kazanma hastalığı insanları daha aç gözlü yapıyor. Doymuyorlar şu iki günlük dünyada. Öbür dünyaya ne götüreceklerse.
Kul hakkını düşünen yok. Yardımlaşma kültürümüzü kaybettik. Ne güzel cevap vermiş çocuk. “ Aslında ne kadar fakir olduğumuzu gösterdiğin için teşekkürler baba” Demek ki mutluluk para ile pul ile, gösteriş ile, özenti ile olmuyor. MERHAMET sahibi nesil yetiştiremedikçe, bu toplumu doyuramazsınız.
Doyumsuz nesilden merhamet bekleyemezsin.Allah sonumuzu hayırlı eylesin inşallah.
