“Aişem sen bilmezsin, tanımadın sen onu
Onun yaptıklarının bulunmaz önü sonu
Herkes benden kaçarken, o bana koşuyordu
Davama hizmet için adeta coşuyordu
O malını mülkünü Allah’a adamıştı
Çektiğim acıların tümünü sınamıştı
Unutmak mı diyorsun, sakın isteme benden
Ona saygı duymanı istiyorum ben senden
Ne sanırsın Aişem o sıradan biri mi?
Hiç kimse dolduramaz Hatice’min yerini
Ben onu çok sevmiştim, o da beni sevmişti
Muhammedi uğruna hayatını vermişti
O dünyanın en mutlu, en müstesna kadını
Benden başkası bilmez onun yürek tadını”
Yirmi beş yaşına kadar Efendimiz bekardı
Elli yaşına kadar yalnız tek eşi vardı
Ömrünün son on yılı, bir çok eşleri oldu
İslamı arz etmekte elbette bu bir yoldu
Onun evlilikleri ne şehvet ne şöhretten
Tek bir amacı vardı Allah için hizmetten
Efendimin elbette başka eşleri vardı
Her birisi bir değer fakat Hatice yârdı
Âişeyi Sıddıka Ebu Bekir kızıdır
Yaşadığı dönemde hanımlar yıldızıdır
O büyük Halifeler ondan bilgi alırdı
İlimde zirveleşmiş hiç geri mi kalırdı
Resulün hayatını detaylıca biliyor
Her kim bir şey sorarsa tek tek cevap veriyor
En çok hadis rivayet edenler içindedir
Çok feraset sahibi, aklı fikri zindedir.
