Bilirdi kocasının çok şerefli yükünü
Birlikte kazıdılar küfrün korkunç kökünü
Yılmadı, usanmadı destek oldu eşine
Sanki bir dağ olmuştu kainat güneşine
Hem madden hem de manen Mekke’nin en zengini
Dolaşsan yer yüzünü bulamazsın dengini
Harcadı servetini Müslümanlık yoluna
Ne demişse o Resul, hemen girdi koluna
Öyle mutlu bir yuva az rastlanır eşine
Değil mi dava İslam, düşüverdi peşine
Her geçen gün Allah’a dualar ediyordu
Efendimle birlikte en önde gidiyordu
Onun sadakatini unutmadı hiç Resul
Vefa denen yokuşta gösterdi bize usul
İlk ateşli yıllarda bir gün geri durmadı
“Nedir çektiğim” deyip hiç bir soru sormadı
Bilirdi ki Muhammed her şeyin en iyisi
Arasan yer yüzünü var mı onun gibisi?
Öyle bir evlilik ki sevda başa taç olmuş
İki sevgili aşık diğerini tam bulmuş
İslam denen davayı beraber sırtladılar
Dağ gibi engelleri birlikte atladılar
Hatice der eşine anam-babam fedadır
Beni sana bağlayan çok yüce bir sevdadır
Henüz daha kız iken tahire dendi ona
O kolay ulaşmadı böyle mutlu bir sona
Efendimin Hanımı, Hatice’tül Kübrası
Hiçte kolay olmadı bu dünyadan vedası
Onun ölüm yılına “hüzün senesi” denir
O iffet abidesi müminlerce bilinir
Kemal MENCELOĞLU
