Fırtınalar sonsuza kadar asla sürmez. Diye yazmış güzel insan facebook’ta, ama insan bazı yollara değer dedim yoruldum. Değenler iz bıraktı, değmeyenler de, yıktı kırdı gitti.
Aslında kusur benim olmasa da herkes kendine o an yakışanı yapmıştı. Hani insan insanın dert ortağı idi, peki o zaman neden bizi dert sahibi yaptı?
Ben sarı ve sonbaharları sevmem, o gün sevdiklerimi kaybettim ben.
Gurbet seni ağlayanların olmadığı yer yüreğimde.
Hepimizin sessiz duran yaraları yok mu, hüzün demletiyor bizlere.
İnsan sevince yalnızlığa mahkum olmaz mı? Onsuz, sessiz dört duvardan oluşan oda bir hücre olmaz mı?
İç kırıkların olsa da, dişimizi harika sürüyoruz. Niye haber yoksa dillerinden. Onlarda tek tek gittiler. Sadece yağmurda olanlar sırılsıklam olmalı ki, görmesin kimse ağladığımızı. Çok sevmenin sınırı olmalı, her şey bir yere kadar. Kişiliğini satışta şunun bunun sayesinde bir yere gelmek için kişiliği on para etmeyenlere.
Bakın gölgeye gidenin gölgesi olmaz. Ben ilimi, ülkemi, insanlığı, çocukları, yoksulları, işçileri, emek verenleri, gökyüzünü, denizi, maviliği, aşkı, hür olmayı sevdim siz de sevin..
