Sevgi ve hoşgörü bütün işin sırrı aslında bu iki kelimede saklanıyor.
Sevgi ve hoşgörünün açamadığı kapının olmadığını düşünenlerdenim… Ne olursan, kim olursan, kime olursa olsun muhabbetimizde, hoşgörümüzde aynı olmalı…
Her insana aynı sevgi ile yaklaşmamız mümkün değil ama her insana saygılı ve hoşgörülü olduğumuz müddetçe bizlerde değer görür ve değer gösteririz.
İnsan taşıdığı ve yaşadığı duygularla değer kazanmaktadır. Sevmek duygusu da insana verilmiş en güzel ve anlamlı duygulardan bir tanesidir. Sevgi, sadece insana mahsus bir duygudur. Bu duyguyu, en mükemmel şekliyle yaşayabilen sadece insandır.
Toplumsal bir varlık olan insan idealleri için çaba sarf ederken hoşgörülü insan olma kimliğinden uzaklaşmamalıdır. İnsan doğası gereği sosyal bir varlıktır. Yaşamanın anlamını bu toplumsal ilişkiler içinde bulur. Hoşgörü insanların acımasızlıktan kabalıktan ve benmerkezcilikten uzak bir biçimde karşılıklı özen ve ilgi ile problemlerini çözmesinde kolaylık sağlar ve insanlar aralarında dayanışma kurarak hayatlarını zenginleştirilir.
Hoşgörünün gücünü önemseyen önce kendisini sonra etrafındakileri bu düşünce ile birleştiren insanlar olmalıyız. Bir an için gözlerimizi kapatıp hayatımızda olan tüm güzel şeyler adına şükredip tebessüm etmeli, içimizdeki güzel hoşgörünün ve sevginin güçlü enerjisinin farkına varmalıyız. Eğer İnsan isterse hoşgörü ve sevgi ile beslenirse her tarafında çiçekler açar, sevgi ve hoşgörü kendimiz ve sevdiklerimiz için en güzel hayat ilacıdır.
Sevgi ve hoşgörünün tüm herkesi sardığı bir hayat temennisiyle…
Bir sonraki yazımda görüşmek dileğiyle… Hoşçakalın…
