Otlakların birinde bir öküz sürüsü yaşarmış. Çevredeki aslan sürüsünün de gözü öküzlerdeymiş.
Ancak, öküzler saldırı anında bir araya geldiği zaman, aslanların yapacak bir şeyi kalmazmış. Bu yüzden küçük hayvanlarla beslenmek zorunda kalan aslanlar, iyi beslenememeye başlayınca bir çare düşünmüşler. Topal aslan yanına bir iki aslanı da alarak, beyaz bayrak çekmiş ve öküz sürüsüne yanaşmış.
"SUÇ HEP O SARI ÖKÜZ''DE..."
Öküzlerin lideri Boz Öküz ve yanındakilere tatlı dille konuşmaya başlamış:
"Saygıdeğer öküz efendiler. Bugün buraya sizden özür dilemeye geldik. Biliyorum bugüne kadar sizlere zarar verdik. Ama inanın ki, bunların hiçbirini isteyerek yapmadık. Bütün suç hep o Sarı Öküz'' de. Onun rengi sizinkilerden farklı ve bizim de gözümüzü kamaştırıyor, aklımızı başımızdan alıyor. Biz de barışseverliğimizi unutuyor ve saldırganlaşıyoruz. Sizle bir sorunumuz yok. Verin onu bize, siz kurtulun, yine barış içinde yaşayalım."
Boz Öküz ve heyeti bu sözler üzerine aralarında tartışmış ve teklifi haklı bularak, Sarı Öküzü vermişler aslanlara. Bir tek Benekli Öküz karşı çıkmış ama kimseye derdini anlatamamış.
"AFERİN SİZİ KUTLARIZ!"
Bir süre sonra aslanlar yine aynı yöntemle gelip, bu kez Uzun Kuyruk’u istemişler:
"Gördünüz mü ne kadar barış severiz. Sizi de kararınızdan dolayı kutlarız. Ancak, şu sizin Uzun Kuyruk var ya, kuyruğunu salladıkça nereden baksak görünüyor ve aklımızı başımızdan alıyor. Size saldırmamak için kendimizi zor tutuyoruz. Oysa sizler normal kuyruklusunuz. Verin onu bize, bu konuyu kapatıp, barış içinde yaşamaya devam edelim."
Boz Öküz ve heyeti, Uzun Kuyruk’u teslim etmiş, yine Benekli Öküz karşı çıkmış. Uzun Kuyruk, aslanların pençesi altında can vermiş.
"NEREDE KAYBETTİK BİZ BU SAVAŞI?"
Bu olay sürekli tekrarlanmış, her seferinde farklı bahanelerle. Sonunda öküzler zayıflamış, aslanlar küstahlaşmış. Artık, hiçbir bahane ileri sürmeden, doğrudan müdahale ederek, "Verin bize şunu, yoksa karışmayız" demeye başlamışlar.
Birer birer aslanların pençesinde can verirken, Boz Öküz ve birkaç öküz kalmış geride. İçlerinden biri liderlerine, "Ne oldu bize, nerede kaybettik biz bu savaşı? Oysa, vaktiyle ne kadar güçlüydük" diye sormuş.
Boz Öküz, Benekli Öküz’ ün sözlerini hatırlayarak, gözleri nemli "Biz" demiş, "Sarı Öküzü verdiğimiz gün kaybettik bu savaşı.."
Yukarıda okuduğunuz bu hikâye fabl türü hikayedir. Bu hikâyeyi, insana, topluma hatta devlete uyarlamak suretiyle bir değerlendirme yapmak ve sonuca ulaşmak da pekâlâ mümkündür! Hayvanlar içgüdüsel davranış gösterir ve sürü psikolojisi ile hareket ederler. Aslında, toplumsal davranışların çoğunda da "sürü psikolojisi" bariz olarak ortaya çıkmaktadır! Bunun birçok sosyo - psikolojik nedeni vardır. Bir toplumsal birime aidiyet duygusu, genel çoğunluğa uyma ve kabul edilme düşüncesi, bilinç geriliğine bağlı olarak sorgulama yetisinin gelişmemiş olması gibi...
Hikâyeyi analiz etmek ve uyarlamak açısından bir benzetme ile, Aslan sürüsünü "emperyalist devletler", Öküz sürüsünü ise "emperyalist devletlere bağımlı devletler" olarak ele alalım.
Hikâyede, aslanlar, öküzlere: "Şu öküzü verin, bu öküzü verin, barış içinde yaşamaya devam edelim" diyorlar. Aslanların barış ile vurguladıkları, tek-tek öküzleri parçalayıp yemeleri ve diğer Öküzlerin de bunu kabul etmesidir. Nasıl ki, aslanların doğasında saldırganlık, parçalayıp yemek, yok etmek varsa; emperyalist devletlerin doğasında da saldırganlık ve savaş vardır! Toprak kazanmak, ülke halklarını sömürmek ve ekonomik, askeri, siyasal çıkarlarını gerçekleştirmek için savaş, emperyalistlerin temel aracıdır!
Emperyalist devletler, bağımlı kılmak, sömürmek istediği ülkeler şayet boyun eğer ve her dediklerini yaparsa, açık işgal ve savaşa ihtiyaç duymayabilir de(!)Günümüzde, yeni sömürgecilik böyle işliyor!
Yine, hikâyeden anlaşıldığı üzere aslanlar, öküzleri ikna etmek suretiyle bir takım tavizler elde ederek ve artık isteklerinin sonu gelmeyerek küstahlaşıyorlar!
Hikayede, öküzler nasıl ki Benekli Öküzü dinlemeyerek, taviz üstüne taviz verdilerse ve bunun sonucu olarak teker teker aslanların pençesi altında can verdiler, sonlarını hazırladılarsa; toplumdaki aydınlık düşünceli insanların, belli toplumsal kesimlerin uyarılarına aldırmayan basiretsiz, öngörüsüz hatta işbirlikçi hükümetlerde, emperyalist devletlerin sinsi politikaları ile ülkeyi sonu hüsranla bitecek olan maceralara sürükler yada taviz üstüne taviz ile ülke emperyalist tahakküm altına girerek, bağımsızlığını kaybederek açık işgale bile maruz kalabilir. Bunun dünya tarihinde birçok örneği olduğu gibi, Ortadoğu örneği yeter de artar bile.
Aslında, emperyalist devletler ve onların akıl danışmanları, bu ülkeleri ikna etmek suretiyle kendi ekonomik çıkarlarına uygun olarak, bağımlı kılarak, sömürmenin her türlü sinsi planlarını ve yöntemlerini oluşturuyorlar!
Şimdi isterseniz bir dönem Dünya Bankası kredi işleyişinde görev almış bir kişi olan Amerikalı Ekonomist John Perkins’ten bir alıntı yapalım:
John Perkins, "Bir Ekonomik Tetikçinin Kitabı" adlı kitabında ABD'nin geri kalmış ülkeleri kazanma, ele geçirme mekanizmasını şöyle anlatıyor: "Kendi otomobilini üretemeyen ülkeye borç para verip otobanlar, yollar yaptırırız. Sonra onlara arabalarımızı satarız. Sonra, bankalarını satın alırız. O bankalardan halka ucuz krediler verip, daha çok araba almalarını sağlarız. Böylece, verdiğimiz o krediyi arabamızı satarak geri alırız, hem de faiziyle. O ülkeye Dünya Bankası ya da kardeş kurumlardan bir kredi ayarlarız. Ayarlanan kredi asla o ülkenin hazinesine girmez. O ülkede "proje" yapan bizim şirketlerimizin kasasına girer. Enerji santralleri, sanayi alanları, limanlar, dev hava yolları yapılır. Aslında, insanların işine yaramayan bir yığın beton. Bizim şirketlerimiz kazanır, o ülkedeki birileri de nemalandırılır. Toplum, bu düzenekten hiçbir şey kazanmaz. Ama ülke büyük bir borcun altına sokulmuş olur. Bu o kadar büyük bir borçtur ki, ödenmesi imkânsız. Plan böyle işler.
Sonunda ekonomik danışmanlar /tetikçiler olarak gider, onlara deriz ki: Bize büyük borcunuz var, ödeyemiyorsunuz. O zaman petrolünüzü satın, doğal gazı bize verin, askeri üslerimize yer gösterin! Askerlerinizi, birliklerimize destek olmaları için savaştığımız bölgelere gönderin, BM'de bizim için oy verin! Elektrik, su, kanalizasyon sistemlerinizi özelleştirin! Onları Amerika şirketlerine ya da diğer çok uluslu şirketlere satın!"
Bu uygulamaların, sizlere yabancı gelmediğini ve çok iyi tanıdığınız bir ülkeyi de hatırlattığını da biliyorum! Çünkü, hep beraber tanık olduğumuz şeyler!
John Perkins'in ifade ettiği bu sinsi emperyalist politikanın başarılı olması ve olan-bitenleri bilmemesi açısından ise halk, din ile afyonlanır; vatan millet edebiyatı ile uyutulur. Oysaki, halkı uyutanların sahte bir din anlayışı olup, vatan-millet kaygıları ise hiç yoktur! Onların tek kaygısı, emperyalistlere işbirlikçilik ile siyasi İkbal sağlamak, çıkarlarını korumaktır.
NOT. Lütfen "Sarı Öküz" olmayalım. Aklımızı kullanalım, yaşannaları, olayları buna göre yorumlayalım. Son pişman olsak da çaresiz kalabiliriz.