Şüphesiz Yüce Allah; bu fani dünyayı biz kullarına onunla ahireti alemini aramamız için verdi. Ona meyletmemiz ve ona haddinden fazla değer vermemiz için değil.
Hep sabırdan ve sabırlı olmaktan söz ederiz. O zaman sabrı daha iyi anlamak için hastalıkta Eyüp Peygamber, hasrette Yakup Peygamber, karanlıkta yani zindanda Yusuf Peygamber ve ateş karşısında da İbrahim Peygamber gibi olmaya çalışalım.
İnsan bir şeyi arzu edipte ulaşamadığında Allah’a tevekkül etmeli, ulaştığı kadarına razı olup şükretmeli ve en önemlisi de kaybettiğinde sabır göstermelidir.
İnsan nasıl ölmek istiyorsa öyle yaşamalı. İnsan; kabir hayatında rahat etmek istiyorsa azık götürmeli. Hatta ve hatta insan kıyamet günü nasıl dirilmek ve nereye gitmek istiyorsa hazırlığını ona göre yapmalıdır.
Kişinin geçerli bir dua için temiz bir nefesi olmalı. Temiz bir nefesi yoksa, o zaman temiz gönüllü bir dost bulmalı ve ondan dua istemeli.
İnsanın mümkün oldukça acıya ve musibete sabredip uğradığı felaketi gizlemesi gerekir. Kişinin hastalık, musibet, felaket… gibi arazları şikayet etmemesi, o kişinin Rabbini iyi tanımış olması anlamına gelir.
İnsanın sinesinde taşıdığı kalbi, içerisi hazine dolu bir sandık gibidir. Dudaklar o sandığın kilidi, dilde o sandığın anahtarıdır. Öyleyse insanlara da o anahtarı iyi muhafaza etmek düşer.
Amel-i salih olan kişinin gücü, kuvveti kalbindedir, iki yüzlü, riyakar, kâfir ve münafık olanın ise kuvveti elindedir. Kalpteki kuvvet güvende ama eldeki kuvvet her an tehlikededir.
