Yalnız, tribünlerdeki dostları yok, üç beş idareci orada, covid testi bela, her gün stres, antrenmanlarda ki aman olur muyum korkusu, sevinç, mutluluk bir rüya gibi, galibiyetin mutluluğu kimle "Oley" olacak.
İster 3 liğ ister Bal ister alt ligler, sessiz Şarlo filmi gibi. Bazı idarecilerin orada sıkıntılı saatler geçirdiği 90 dakikalık bir ızdıraphane oldu stadlar, takımlar, oyunlar.
Bu hafta şükür iki takımımız galip geldi, içerde, dışarıda, bu hafta tersi olsun içerde dışarda 3 puanlar bizlerin olsun yine.
Ne yaparsak yapalım gerçek şu kalbi kırık spor, futbol.
Takımlar harcamalar, stresli günler sonuçta bir duvar "Covid 19" ..İş mi?
Birde kem gözler, aman yenilsin diyenler, sevmik, istemik diye nara atanlar da başka bir spor konusu, hala anlamıyorum bu kardeşlerimi, Enverin takımı idi ,şimdi bu ile spor camiasına uzun yıllar hizmeti emir bilmiş Şükrü Bodurun takımı mı?
Yok Ordumun takımı.. 52 Ordu Sporda ki gençler, o yetenekleri maçlar olursa, Altın Ordu sporda, yada Ünye Sporda oynarlar pişerler.
Bu dostluklar var iken bu kırgınlığın, Sen Ben olmanın karı kime? Sporcuya mı, takımlara mı, ailelere mi?
Bence Altın Ordu takımında 52 Ordu Spordaki gençler, alt yapısındaki gençler pişer, oynar lütfen bu sporcular için eller uzansın.
Ordu kazansın..
