Ayhan, çok ince kalpliydi, şaşılacak kadar nezaketliydi. Emine Hanım’ın kızına bir döpiyes aldı:
- Çam sakızı çoban armağanı, lütfen bir dost hediyesi olarak kabul et! Dedi.
Kız, öyle memnun oldu ki, yüzü al al oldu:
- Teşekkür ederim, Ayhan abi, dedi, çok zahmet ettiniz. Ben, Süreyya ablamı çok severim ve hiç bir karşılık beklemem. İnceliğiniz beni mahcup etti.
Ayhan:
- Rica ederim, sizin gibi komuşlar, gurbete yeni alışmakta olan eşim için büyük bir talihtir, dedi.
Süreyya, akşamlık sabahlıktı. Her an doğum sancılan tutabilirdi.
Ayhan, karısına:
- Canım benim, dedi gülümseyerek, istersen bir kaç gün izin alayım.
Karısı, itiraz etti:
- Görevini aksatmana gerek yok bence.
-Nasıl böyle diyorsun, ortada hayati bir iş var.
- Yoo yo. Komşular, etrafımda dört donuyorlar sağ olsunlar.
Bu konuşmadan bir gün sonraydı.
Ayhan, görev başındaydı.
Karısı, evde ve Emine Hanım, Gülçin Hanım yanındaydı. Birden bire doğum sancısı ile kıvranmaya başladı.
Telefonla Ayhan’ı arayarak, acilen eve gelmesini söylediler.
Yanm saat içinde eve gelen Ayhan, arkadaşının arabası ile hanımını hastaneye götürdü. Ancak gece olduğu için bu hastanede nisaiye (kadın) doktoru yoktu.
Hemen, başka bir kurumun hastanesine gittiler; aksilik ya, burada da aynı yoklukla karşılaştılar. Süreyya, devamlı sancılar içinde kıvranıyor, arabayı parçalıyordu. Durum acil, iş ciddi idi. Ayhan, nöbetçi Doktor’a:
- Lütfen çağırın doktor beyi gelsin, dedi.
Nöbetçi Doktor:
- Bilemiyorum gelir mi gelmez mi, ama ben bir arayayım, diyerek santrala gitti. Geri döndü:
- Tamam, dedi, birazdan gelecek
Süreyya’nın ağlayışına dayanamadı Ayhan gözlerinden sicim gibi yaş döküldü esmer yanaklarına.
Doğum olayının ne kadar zor olduğunu gözleriyle gördü, duyguları ile yaşadı.
Doğum Doktoru geldi.
Hemen, doğum hastasını servisine çıkardı. Bir ebe ve bir hemşire ile birlikte doğumu yaptırmak üsere doğum odasına girdi Doktor.
Çocuk çok zor dünyaya geldi.
Öyle ki Doktor vakumla almıştı çocuğu. Hatta bebek nefessiz olarak doğmuştu. Hemen oksijen tüpüne bağladılar. Büyük bir endişe sona ermiş, çocuk nefes alıp vermeye başlamıştı.
Kapıda bekleyen Ayhan'a yaklaşan Ebe:
_ Gözünüz aydın, bir kızınız oldu, diye müjde verdi.
Artık baba olan Ayhan, çok mutluydu.
Ama Doktor’un şu sözleri, mutluluğuna gölge düşürmüştü:
- Çocukta kan uyuşmazlığı var.
Ayhan:
- Ne yapmam lazım Doktor bey!
Doktor:
- Bir iğne var, onu bulabilirsen, mesele kalmayacak.
- Eczanelerde yok mu yoksa ?
- Burada bulamazsın.
-Nerede bulabilirim ya?
- Ankara’da bulabilirsin ancak.
Devam edecek....
