Böyle bir yerde sporun ortasında, bunca yanlışı gör kayıtsız ol, yazma, takımlar yönetim seçer, içinde futbolun mutfağında olmuş az insan olur.
Bu konuda bile kendilerini kandırıyorlar bir de muhteşem yuzyılın yönetimi damgası vuruyorlar. Futbol bu ilde kayıp oldu beyler lütfen onu bulun idareciler. İşin içindekiler, futbol, işte Ordu’mun sporda gelecegi kayıp.
Birde şu var ya bana diyeceğim, sana ne Mustafa, onların derdi seni mi gerdi Mustafa ? Da bu olumsuzluk yok ediliş kabir azabı bana. Son gemide kalkar ve göl kurur... Aklında ne varsa yaz, unuttuğumdur belki.
Ben şuan neyi bilmek istemem bu Spor aleminde, yada bu spora hükmettiğini sanıp kulüp bazında hükmedemeyen beylere sorarım bu ildeki sporun olmayan gerçek ne?
Yada spor adına neyi diri tutamadık son 6 yıldır da, bu arada yüzlerce genci feda ettik?
Bu gençlerin, yok sayılan spor insanlarının göz yaşından kimler sorumlu? O yara kapanmaz, ailenin bedduası iflah etmez. Ben bu sporun dibinden geldim, en korktuğum velinin bedduasıdır.
Bile bile harcama olmaz, sıkıldığım oyun alt yapıda şu, benim oyuncum olsun. Rekabet o halde niye var ki? Neyi anlayamıyoruz alt yapıda, bizim yok hepsi bizim var, kimin çocuğu yok, hepimizin çocuğu var, bu konuda bir çok değil çoğu bu dürüstlüğü yaşıyor bir iki olur.
Spor bize aşk. Bitmez. Ben çizerim, çocuğun en iyisini ve hayalini daha 8 yaşında geldiğinde çizerim. Para için hocalık da o kadarda değil. Biz neyin peşindeyiz bu alemde iyi bir yeteneğin, işte U 19 da 52 de var, eee yukarısı kadar değer veriliyor mu, onu da çalışan bilir. Dedikodu bu alemin tütsüsü. Bir de sporcu kardeşler de cesur olmalı, inanmalı. Ne olacağını bilmek hissetmekte gencin elinde.
Çünkü bu bir hayal, iyi çizilmezse asla o günden ötesi olmaz.
