O kadar zor ki, olmak içinde insanlıktan çıkmış olmak. Her yaptığın yanlışı doğru gibi Kaldırmak herkese kibirle bakmak, bu tiptekilere de binlerce çalışanın boyun eğmesi. Amirim, beyim, müdürüm de müdürüm gibi cıvık cıvık adamlar olabilmesi, bu ülkemin kanser hücreleri gibi vakadırlar.
Nerede olursa olsun çok var mı dersek bu tip insanlar, var.
En tepede de, en küçük makamlarda da onca çok var.
Vıcık vıcık yüzler, mikrop olmuş yürekler, nasıl mahkum olmuşlar, sessizliğe, kimsesizliğe, ezilmeye, bunlara çeketi bağlamayı, iki büklüm olmayı, yazık.
Allah’a şükür ne öyle oldum memurluğumda da, okullarımda da, yaptığım işlerimde, dik başlı oldum işimi iyi yaptım, çok iyi yaptım da.. O ne ya, sen işini yapıyorsan, işinde iyi isen öyle ağız da salya gibi olmak kime ne?
Herkesin alın teri, onuru, ailesi, gururu var, işini iyi yapamıyorsa yollarsın, ona sözlü azap ne ya, kibirli olmak, bağırma, patronca tripler..
İnsan o..
Allah’ın sizlere verdiği imkan, servetin parçaları insanlar, her bir birimde olmaları alın terleri size..
Çalışırsa takdir eder gülersin, iyi değilse teşekkür eder onu yollarsın.
Kalp senin mi, esirin mi, çalışan uşağın mı, stres topun mu, neyin, o çalışıyor sen hakkını veriyormusun ona bak.
Sonra o verdiğin 3 -5 kuruşla ona gururuna, onuruna da mı patronsun?
Adamlık asaletten, çok kazanmak, çok işi olmak, iş yerleri ile hava atmak işçine, çaycına, memuruna bağırmanı, Allah’ın kalbini kıracak kadar Allah olmaya kalkmak da ne ya?
Bazı insanlar bilirim, çalışanı ile bir ortak gibi, baba oğul gibi, can cana gibi...
İşte midesiz olmak, hazımsız olmak küçümsemek Allah göstermesin onu neyi olursa olsun, o kalpleri kırınca dininden eder Rabbim onu.
Allah kimseyi gördüğü ile sınamasın, hayat bir an oda her an.
Bakın ne vekil ne doktor ne insan ne zengin gitti, götüren bir kum tanesi mikrop, hala neyin kibirindesin insan..?
İnsanlara verdiğin lokma için bırak huzurla sana dua etsin insanlık..
Şükrün olsun nimetin be adam...
Midesizlikten iyi olmaz mı?
MEĞER
Meğer insan olmak ne zormuş, yürek koymak, omuz vermek, el uzatmak, lokma bölüşmek...
Meğer ne zormuş saygı, sevgi ile bakmak, hoş geldin demek, ayağa kalkmak insanlığa...
Meğer ne zormuş adam olmak, insanla insan olmak. Sevginin ne olduğunu bilmek.
Meğer altındaki koltukmuşsun sen, meğer bir b...değilmişsin, kibrin aslanı, makamın hortlağı, verilen geçici sevdanın nankörü imişsin...
Meğer sen iki yürekli imişsin, birinde yalnız iken ağlayan diğerinde bir makamda gürleyen kimsesiz yani...
Meğer bu insanların ezikliği ne çokmuş, ezik olmak ki Allah düşmanıma vermesin.
O insan ozaman hiç olamıyor, o sevgiden uzak, merhametten uzak, insanlıktan uzak aile içinde olmuş ise, acınacak biri ise ve sonradan bu güzellikler için makamlara gelmiş ise o güzelliklere de yazık, kurutur iliği kemiği bunlar.
Meğer ondaki o imiş, çektiği çocukluk gençlik azabı, işte o varsa.....
Meğer ne zor ne merem işmiş İNSAN olmak, kıçı en güzel makamlarda olsa da..
Geçmişin ezik ise...
Meğer kızmamamız lazımmış bu tiplere, acımamak da....
Meğer yarın ne bilmemek lazımmış, bizim mi değil mi, nefes ortada o kimin derseniz yalnızca ALLAH’ın.
Bu hava almak ne haddine be koçum senin havanı bir ölüm keser, cana can veren o ise bu sende olmayan kibrin nereden loooooo?
Ordu seni seviyorum, her şeye rağmen, her güzel çirkin olana rağmen, bizim sen havamızsın, ruhumuzsun, sevdamıssın.
Günaydın herkese.
