"Muhalefet" kelimesinin sözlük anlamına baktığımızda "bir tutuma, bir görüşe, bir davranışa karşı olma durumu, aykırılık" anlamına gelmektedir. Muhalefet eden kimseye de "muhalif" denir.
Muhalefet etmek, muhalif olmak insanın doğasında mevcuttur. Muhalefet etmenin amacı faydaya yönelik olmalıdır. Muhalefet etmenin bir dozu, yöntemi, üslubu vardır. Bu da muhalefet edilen konu kadar önemlidir.
Muhalefet etmek değerlidir. Muhalefet edilecek konular, itirazlar makul ve anlayışlı, meşru sebeplere dayanmalıdır. Muhalefet bu anlaşıya göre yapılmazsa muhalefet etmek değersiz hale gelir, hürmete layık değildir. Örneğin; cimriliğe muhalefet etmek, cömertlik gibi bir erdemin meydana gelmesini sağlar. İsrafa muhalefet etmek tutumluluğun meydana gelmesine neden olur. Cahilliğe muhalefet bilime önem verilmesini yüceltir. Karanlığa muhalefet aydınlığın, haram kazanca muhalefet helal kazancın yüceltilmesini sağlar. Tembelliğe muhalefet çalışkanlığın meydana gelmesine neden olur.
Eğer muhalefet etmek, muhalif olmak böyle bir anlayışta yapılıyorsa bir anlam kazanır ve insanlık adına yararlı olur.
Eğer muhalefet etmek, muhalif olmak böyle bir anlayışla değil de A'dan Z'ye her şeye muhalefet anlayışı ile yapılıyorsa, ortada psikolojik bir sorun var demektir. Bu psikolojik sorun klinik vaka'ya kadar gidebilir.
A'dan Z'ye her şeye muhalefet etmenin altında yatan sebepler ne olabilir?
Küçük bir çocuğun büyüklerinin her söylediğinin faydalı olsa bile aksine hareket etmesi, muhalefet etmesi sonucunda etrafında bulunan kişilerin dikkatini çekip sevecenlik kazanma gibi psikolojik kazanca dönüştürmesi olarak düşünülebilir. Bu çocukca bir tavırdır...
Bir arap atasözü "muhalefet et ki meşhur olasın" demektedir. Her şeye muhalefet etmek böyle bir dürtü ile ünlenmek, adından söz ettirmek için yapılmış olabilir.
Yetersiz olduğunun farkına varılmaması için muhalefet yapılmış olabilir. Bu durumda kişi kendisini yetiştirmelidir.
Muhalefet etmenin en tehlikeli olan kısmı kıskançlık ve çekememezliktir. "Bir başarı varsa bu sadece bana veya bize ait olmalıydı. Başarı başkasına ait ise ona muhalif olunmalı, o başarı küçültülmeli, hiç edilmeli, görmezden gelinmeli, o başarı değersizleştirilmeli"
Ülkemizdeki muhalefet anlayışı maalesef bu şekildedir. Yıkıcı, hiçe sayıcı, kıskanç, ben varsam herşey var, ben yoksam hiçbir şey yok felsefesi ile gerçekleşmektedir. Bu anlayış faydadan uzaktır.
Muhalefet etmek illa ki düşmanlık anlamına gelmez ancak, ülkemizde suistimal edilmekte, düşmanlık için vesile olarak kullanılmaktadır.
Ellerinden faydalı bir iş gelmeyen bu zihniyet kendilerini unutturmamak, gümdemde tutmak için basına ülkemizin milli ve dini değerleri ile alay ederek kendilerinden bahsettirilmesini sağlama, gündemden düşmeme çabası içindeler. Kendilerince reklamın kötüsü olmaz düşüncesiyle başardıklarını zannetmektedirler. Onların kuyuya attıkları taşı yüzlerce akıllı çıkarmaya çalışmaktadır.
Yazımı Necip Fazıl'ın bir sözü ile bitirmek istiyorum. "Bizdeki muhalefet; iktidarı düşürmek şartıyla vatanı düşürmeye bile razıdır."
