“ Dün anılarda kaldı” kitabımın imza gününde iki kitap elinde imza sırasına girmiş gözleri pırıl pırıl parlayan bir genç dikkatimi çekti. Yaklaşınca tanıdım. Mehmet Akif’di bu genç. Musa İşleyen hocamızın oğlu. Rahmetli hocam ne de güzel isim tercih etmiş cancağızına. Mehmet Akif oğlumun liseden arkadaşı olduğu için çok sık bir araya geldiğimizden hemen tanımıştım. Daha imzamı atmadan “Ben de size babamın bir kitabını hediye etmek istiyorum” dedi. Siyah kapaklı bir kitap “SİYAH BEYAZ FOTOĞRAFLAR” kitabın ismi. Bu bana günün en büyük sürprizi oldu. O günün ve rahmetli Musa İşleyen hocamızın anısına bu ktaptan beğendiğim bir şiiri sizin ile paylaşmak istiyorum.
Mekanın cennet olsun hocam. Baban ile hep gurur duy MEHMET AKİF
SON YOLCULUK ( YALNIZIM)
Bu kalabalık korkutuyor beni;
O kadar şaşkınım ki!
El pençe divan durmuş,
İnsanlar huzurunda….
Hayatımda ilk kez böylesine
El üstünde tutuluyorum.
Son yolculuğuma uğurluyorlar.
Sevdiklerim, dostlarım beni.
Omuzlar üstünde hem de!
Ama çok yalnızım
Birazdan
Kapısından gireceğim
Arafın ve ebedi alemin
Günahlarımla ve sevaplarımla.
Ve kendimle baş başa.
Orada yeni bir hayat başlayacak.
İhtiyacım olmayacak işe ve aşa
Zaman sorunu da yok.
Oh, ne güzel
Ama yalnızım.
Seslice susuyorum çaresiz
Tahtalar ses geçirmiyor.
Toprak duyarsız ve sağır.
Ayağa kalkmak istiyorum;
Toprak ağır mı ağır
Mahşeri bir gürültü her yerde.
Ma’şeri sessizlikten bizarım.
Bukorkunç kalabalıkta
Çok ama çok yalnızım.
