Ömür su misali akıp gidiyor.
Anlar, dakikalar, saatler, günler, aylar ve yıllar. Bir su gibi zaman, nasıl da akıyor durmadan.
Zaman; canlılığımız, hayatımız, geçmişimiz, anımız, geleceğimiz, sevgimiz, nefretimiz, iyiliğimiz, kötülüğümüz velhasıl neyimiz varsa insan olarak koynunda saklayan ve hayatımıza anlam katan yegâne varlığımız…
Başlangıcını ve bitişini bilmediğimiz gibi içindeki yol ayırımlarına da hâkim olamadığımız, bize bağışlanmış olan ömrümüzün ev sahibi zaman.
Zamanı ne tutabilmek mümkün, ne de durdurabilmek…
Zamana hiçbir şekilde hükmedemiyoruz… Zaman o kadar hızlı geçiyor ki, bir bakmışız anların, saniyelerin, dakikaların, saatlerin, günlerin, ayların ve hatta yılların sonuna gelmişiz. Bir bakmışız ki hiç gelmeyeceğimizi sandığımız yaşlardayız…
Zamanı tutabilene aşk olsun… Her günümüz birbirinden farklı gelirken gelecek günlerin ise ne getireceğini bilmeden yaşayıp gidiyoruz.
Tek bildiğimiz bir şey varsa o da zamanın bize her geçen günden daha güzel gelmesini temenni etmek…
Hep mutlu olduğumuz anda kalabilmek ümidiyle…
Bir sonraki yazımda görüşmek dileğiyle… Hoşçakalın…
