Vaktiyle bir köyde bir adam varmış. Ormanlardan odun keserek geçimini sağlarmış. Bu yüzden, “Oduncu” Diye ün salmış.
Oduncu, bir gün baltasını eline almış, ormana gitmiş. Ormanın en yaşlı ağacını kesmeye başlamış.
Bu sırada ormanların kralı aslan, oduncuyu görünce şöyle demiş:
-Senin aklına şaşarım?
-Neden ey aslan?
-Neden olacak, ben bile bu ağacı deviremem. Bu kocaman ağacı sen nasıl keseceksin?
Oduncu, kendine güveniyormuş:
-Ben, senden daha güçlüyüm, demiş.
Aslan, dövüşme teklifinde bulunmuş. Oduncu, hiç çekinmemiş, aslanın teklifini kabul etmiş. Aslan, öyle bir kükremiş ki, koca ağaç yere devrilmiş.
Oduncu, çok korkmuş ama, sözünden caymamış. Aslanla güreşe tutuşmuş. Fakat, pabucun çok pahalı olduğunu anlamış. Aslana:
-Ey kral! Gücümün yarısını biraz önce uyuduğum ırmağın kıyısında unutmuşum, hemen alıp geleyim, demiş. Gitmiş, bir yerde biraz dinlenip dönmüş.
Yine dövüşe başlamışlar. Aslan karşısında iyice yorulan oduncu, bu sefer çok susadığını söyleyerek izin istemiş. Yine bir yere varmış, dinlenerek geri dönmüş.
Aslan, kuyruğunu adamın yüzüne çarpmış. Zavallı oduncu, yaprak gibi savrulmuş. Aslan, tam işini bitirecekken, oduncu:
-Gücümün büyük kısmını evde unutmuşum, hemen alıp geleyim, demiş.
Aslan:
-Hadi git, ben seni bekliyorum.
Oduncu:
-Yok, ben senden kuşkuluyum.
Aslan:
-Gevezeliği bırak. Git ve gücünü al, gel.
-Olmaz. Ben, sana güvenemiyorum.
-Ne yapmamı istersin?
-Seni şu ağaca bağlayayım, gelince çözerim.
Aslan:
-Böyle bir teklif, gururuma dokunuyor. Ama, seni önemsemediğimi göstermek için teklifini kabul ediyorum. Haydi beni ağaca bağla.
Oduncu, aslanı hemen ağaca bağlamış. Sonra kaptığı bir sopa ile aslanı dövmeye başlamış. Uğradığı bu ihanet karşısında şaşkına düşen ormanlar kralı:
- Ey insanoğlu! Ya beni hemen öldür ya da serbest bırak. Ama gururumla oynama! Ben, buna dayanamam. Tamam, senin güçlü olduğunu kabul ediyorum. Sen, beni aklınla yendin.
Fakat oduncu, sopayı hırsla vuruyormuş. Bu sırada bir kaplan, aslana:
- Sen, bu durumlara düşecek biri miydin? Yazıklar olsun sana! Demiş.
Aslan, çok ibret verici konuşmuş:
- Sen, sen ol insanoğlunun tuzağına düşme! Çünkü o aklı ile hepimizin hakkından gelecek kadar güçlüdür.
Oduncu, aslana acımış ve iplerini çözüp serbest bırakmış. Kaplan ve aslan, ağaçların arasında kaybolmuş.
O günden sonra bütün hayvanlar, aslanı aklıyla yenen oduncuyu saygıyla selamlayıp önünde eğilirlermiş...
(Türkmen Masalı)
